اصغرزاده:هنر نیست که بگوییم اف‌ای‌تی‌اف را نمی‌پذیریم/دولت اقای رییسی باید طرح نویی را در سیاست خارجی در اندازد

ابراهیم اصغرزاده فعال سیاسی در مورد اینده روابط ایران و امریکا در شرایطی که دموکرات ها قدرت را در دست دارند، در کلاب هاوس خبرآنلاین گفت: اتفاقات افغانستان در کاهش محبوبیت دموکرات ها و تثبیت نگاه ترامپیستی امریکا و هژمونی این کشور تاثیر خواهد گذاشت. من معتقدم که این نوع نگاه ما به امریکا و غرب به گونه ای است که مقاماتمان به دنبال ایجاد هویتی ایدئولوژیک در مقابل آنها بوده اند. فکر می کرده اند که بقای حکومت بر اساس غرب ستیزی می تواند استوار باشد که در مرکز آن امریکاست. تبلور آن هم در دولت احمدی نژاد بود. کشاندن کشور ایران به یک دخالت و درگیری نظامی با کشورهای همسایه یا غربی نقطه اوج این تفکر منجمد است.اشتباه فوق العاده خطرناکی است که اگر بخواهند کارت خود را به دست مسکو و پکن بدهند تا با آن بازی کنند. درست است که جنگ های نیابتی ما را فرسوده کرد. وضعیت اقتصادی ما بسیار بحرانی است . دولت اقای رییسی وظیفه اصلی اش این است که اقتصاد ایران را با اقدامات به موقع و سریع از بحران خارج کند و در راس آن تله تحریم هاست که باید از آن خارج شویم.

این فعال سیاسی با اشاره به تصویب نشدن اف ای تی اف در تشخیص مصلحت نظام، بیان کرد: هنر نیست که بگوییم اف ای تی اف را نمی پذیریم تا بتوانیم تحریم ها را دور بزنیم. این باعث می شود اقتصاد توسعه ما اسیب ببیند و موقعیت اقتصادی ما عقب بماند.رشد اقتصادی ما ضعیف شده. وضعیت اقتصادی و شاخص های کلان، بسیاری نگران کننده است. کشورهای همسطح ما استانداردهایشان بیشتر شده. حتی در مبارزه با پاندمی هم بهتر عمل کرده اند و ایران با اینکه دارای سنت واکسن سازی هم بوده به دلیل سوءمدیریت‌ها و تله تحریم ها نتوانسته به موقع از دانش خود استفاده کند.هر نوع عبور از بحران اگر بخواهد به صورت قدرت دادن به بازوهای نظامی باشد باید همزمان با قدرت یافتن اقتصادی باشد. من نمی گویم که موشک نداشته باشیم. ولی باید متناسب با قدرت اقتصادی ما باشد و نیازمند این است با دنیا رابطه داشته باشیم. اینکه بگوییم ایران و امریکا مذاکره کرده و رابطه برقرار کنند، به دلایل مختلفی امکان پذیر نیست. بارها امکان این بوده است. حتی در دولت اطلاحات. اما آنقدر فشارها زیاد بود که این فرصت نتوانست موجب بهبود روابط شود و اقای خاتمی مجبور شد به دستشویی پناه ببرد تا مثلا با رییس جمهور امریکا دست ندهد. اوباما اولین رییس جمهور امریکا بود که نگذاشت نخست وزیر اسراییل وارد ایالات متحده شود و بعد بستری را فراهم کرد که ما بتوانیم هم از تحریم خارج شویم و هم باب گفتگو با غرب را فراهم کنیم.

اصغرزاده با اشاره به نقش منفی روسیه در مذاکرات وین گفت: روسیه تمایل ندارد که مذاکرات به نتیجه برسد و گفتگوهای وین را هم می خواهد فرسایشی کند که ما سرگرم باشیم. ما فکت های بسیاری داریم که مسکو همیشه نگاه توطئه امیز به ایران داشته است.من اشاره می کنم به اینکه نوار گفتگوی اقای ظریف هم نمی تواند دور از واقعیت باشد.او آنجا واقعیات تجربه خود را می گوید از اینکه روسیه چه نگاهی به برجام دارد.حتی استقبالی که روسها از امدن امیرعبداللهیان کرده‌اند هم بخش ناپیدا و مشکوکی دارد. من هم دور شدن ایران از اتحادیه های منطقه ای و کنوانسیون ها و نشست ها را خطر می دانم. اگرما بیاییم دیپلماسی را در کنار میدان قرار دهیم، رفتار ایشان در بغداد قابل قبول نیست. این رفتار هم که به دنبال بازی جنگ های نیابتی باشیم هم درست نیست. اگر دستگاه دیپلماسی ما وزارت خارجه را محور تصمیم گیری نکند( البته هر کشوری دکترین های امنیتی خود را در مراجع بالا دستی تعیین می کنند) و معاونین وزارت خارجه نظامی باشند شکست پشت شکست خواهد بود. اما اگر سیاست اقای رییسی این باشد که به دستگاه دیپلماسی احترام بگذارد و از دیدگاه نظریه پردازان و نخبگان احترام بگذارد و به خصوص افکار عمومی را با خود همسو کند می تواند موفق باشد. مثلا مردم به دلیل مشکلات اقتصادی در خیابان علیه سیاست خارجی موضع نگیرند،شاید فرصتی فراهم کند که بین داخل و خارج تفاهم ایجاد کند. یعنی ما به دلیل شرایط وخیم تحریم ها و قطع ارتباط با دنیا موقعیت اقتصادی مان تضعیف شود و منابع اقتصادی ما ازبین برود و همه اش با افزایش قیمت دلار و تورم از جیب مردم بیرون بکشیم.
هیچ نگاه و شعاری که از پایگاه اجتماعی برخوردار نباشد قابل پذیرش نیست و به ضرر کشور تمام می شود. به همین دلیل من فکر می کنم که باید حتما دولت اقای رییسی طرح نویی را در سیاست خارجی در اندازد.در اصولگراها ادم های عاقل و اگاه به مسائل وجود دارند که می شود از آنها استفاده کرد. لازم نیست که سطح بازی را انقدر پایین بیاوریم که وزارت خارجه پادگان نظامی شود و دستورالعمل های تهاجمی را دنبال کند.

اصغرزاده با تاکید بر تغییر نگاه رئیسی در ادامه بیان کرد: بنابراین پیام من به دولت اقای رییسی توازن بین توان اقتصادی و توان نظامی است. توان اقتصادی هم در گرو عبور از تحریم هاست. دور زدن تحریم ها جز به فساد و قدرت گرفتن قدرت های در سایه و رشد مافیا و نیروهای غیر قابل نظارت نمی انجامد. این به نفع کشور ما نیست. چین پول نفت ما را نمی دهد یا نمی خواهد بدهد. وقتی ما نمی توانیم از پکن پول بگیریم یعنی باید طرح های جدیدی ایجاد کنیم. من هم نمی گویم که مذاکره مستقیم با امریکا انجام بگیرد. اما مذاکرات وین در چارچوب برجام به نظر من این امکان را فراهم می کند که از فرصت بودن بایدن استفاده کنیم. هم بایدن و هم اوباما بدون شک فرصت های زیادی را برای ایران فراهم کردند. من موافق رابطه با آنها هم نیستم ولی این کمال بی توجهی را نمی پذیرم که ما فکر کنیم که ایالات متحده یک دست دشمن ماست.این نوع نگاه انحصار طلبانه جز به از پا در آوردن کشور نخواهد انجامید.

این فعال سیاسی با اشاره به تحولات افغانستان که این روزها در فضای مجازی با تحولات ایران در انقلاب ۵۷ مقایسه می شود بیان کرد: من خیلی تاسف می خورم که یک انقلاب مردمی(۵۷) که توسط مردم و روشنفکران به ثمر رسید با اتفاقی که در افغانستان افتاده در فضای مجازی مقایسه می کنند. طالبان آمده تا بنای روشنفکری را از بین ببرد. انتظار من این است که دولت اقای رییسی به صندوق رای وفادار بماند. وقتی مردم از نظامی گری خسته شده اند بهتر این است که سیاست خارجی دولت هم بر اساس منافع ملی شکل بگیرد. قدرت «حق» تولید می کند. اما اگر قدرت نظامی باشد مثل همان اتفاقی می ماند که برای افغانستان رخ داد. دولت غنی وجود داشت ولی یک پارلمان و دولت بدون ریشه و بی اعتنا به کل جامعه افغانستان بود. در انتخابات اخیر هم غنی با رای بسیار پایین توانست به قدرت برسد. بعد هم در مقابل پنجاه شصت هزار طالب موتور سوار تهاجم کرده بودند یک ارتش سیصد چهارصد هزار نفری فروپاشید.
چهره نظامی گری را دولت اقای رییسی باید از ظاهر دولت خارج کند . حوزه های فرهنگی و اقتصادی را از امنیتی شدن نجات دهد و نظامیان را به پادگان برگرداند و در سیاست خارجی هم اجازه دهد که نظامیان در خدمت دیپلماسی باشند و دیپلماسی ایران هم ناشی از واقع بینی و مبتنی بر یک نظریه باشد که آن مفروضات صحیحی داشته باشد.اگر سرو کار ما به شورای امنیت بیافتد وضع خطیری برای ما و دولت اقای رییسی خواهد بود.

>>> مشروح این بحث داغ را بخوانید:
منافع ملی ما در گوشه‌ای کز کرده؛آیا راهبرد امیرعبداللهیان راه‌گشاست؟

۳۱۰ ۳۱۰