قریشی:به جای متهم کردن پاکستان، درباره دلایل فروپاشی ارتش افغانستان تحقیق کنید
به نقل از رویترز، طالبان از ماه مه به سرعت سرتاسر افغانستان، از جمله شش مرکز استان در سه روز گذشته را تحت کنترل درآورده است. شاه محمود قریشی، وزیر امور خارجه پاکستان در یک کنفرانس خبری با اشاره به منابع هزینه شده دیگر کشورها، به ویژه ایالات متحده، برای تقویت نیروهای ملی افغانستان، پرسید ظرفیت سازی برای ارتش افغانستان، آموزش و تجهیزات … کجا هستند؟
وی گفت: مسائل مربوط به حکومت و نابودی نیروهای دفاعی ملی افغانستان باید مورد بررسی قرار گیرد.
او گفت نمی‌توان پاکستان را مسئول شکست دیگران دانست.
کابل و چندین دولت غربی می‌گویند حمایت پاکستان از طالبان به این گروه اجازه داده تا ۲۰ سال جنگ را تاب آورد. پاکستان حمایت از طالبان را رد می‌کند.
قریشی گفت: اسلام‌آباد طرفدار هیچ گروهی در افغانستان نیست. فقدان اراده برای جنگ، تسلیم شدنی که در افغانستان می‌بینیم … آیا ما مسئول آن هستیم؟ نه.
وی گفت که پاکستان در آوردن طالبان بر سر میز مذاکره با ایالات متحده موثر بوده است و توافق حاصله بین این دو را در دوحه در سال گذشته تسهیل کرد. قریشی گفت که پاکستان همچنین در سپتامبر سال گذشته به تشکیل مذاکرات صلح بین طالبان و دولت افغانستان کمک کرده بود که از آن زمان به بعد متوقف شده است.
قریشی گفت، اسلام آباد نگران خشونت و عدم پیشرفت مذاکرات است و گفت که پاکستان بیشترین ضرر را از افغانستان ناپایدار به عنوان یک همسایه مستقیم دارد.
وزیر خارجه پاکستان با زیر سوال بردن خروج نیروهای آمریکایی، گفت که پاکستان فکر می‌کند خروج با پیشرفت مذاکرات صلح مرتبط است. دیگر کشورهای منطقه، از جمله افغانستان، آنچه را که آنها خروج شتابزده و بدون قید و شرط نیروهای خارجی می‌نامند، عامل موفقیت طالبان می‌دانند.
قریشی گفت، جلسه‌ای که چهارشنبه در دوحه با "تروئیکا" برگزار می‌شود، بستری برای بحث در مورد افغانستان به رهبری آمریکا، چین، روسیه است. این دیدار سه هفته قبل از تاریخ ۳۱ اوت است که واشنگتن برای خروج رسمی نیروهای نظامی خود در افغانستان تعیین کرده است.
از سوی دیگر معید یوسف، مشاور امنیت ملی پاکستان نیز گفت که یک جنگ طولانی مدت در افغانستان "کابوس" پاکستان است.
وی همچنین سرزنش بی وقفه اسلام آباد را به دلیل وخامت سریع وضعیت امنیتی در افغانستان محکوم کرد.
معید یوسف به خبرنگاران خارجی در پایتخت پاکستان گفت که واشنگتن باید پیشقدم باشد تا دولت افغانستان و طالبان را به پای میز مذاکره بازگرداند.
وی گفت، پاکستان به طالبان فشار می‌آورد تا به مذاکرات بازگردند، اما حتی نتوانسته آنها را متقاعد کند که گذرگاه مرزی اسپین بولدک در جنوب شرقی افغانستان را باز کنند.
طالبان با آغاز خروج نهایی نیروهای آمریکایی و ناتو، کنترل گذرگاه‌های استراتژیک و پرسود مرزی، از جمله گذرگاه اسپین بولدک با پاکستان را در دست گرفتند. طالبان گذرگاه جنوب شرقی افغانستان را پس از آنکه اسلام آباد خواستار گذرنامه افغانستانی‌ها و گذرنامه ویزای پاکستان شده بود، بستند، چیزی که قبلاً مورد نیاز نبود.
طالبان، پاکستان را متهم به وضع قوانین جدید برای جلب رضایت کابل و اشرف غنی، رئیس جمهور کرده است. آنها مرزها را بستند و تاکید کردند که پاکستان سیاست سهل گیرانه قبلی را که طبق آن هزاران نفر روزانه و به ندرت با نشان دادن حتی شناسنامه محلی تردد می‌کردند را لغو کرده است. در نتیجه، هزاران افغان و پاکستانی در مرز گیر کرده و صدها کامیون حامل کالاهای فاسدشدنی منتظر عبور هستند.
با نزدیک شدن به مهلت ۳۱ اوت برای خروج نهایی سربازان آمریکایی و ناتو از افغانستان، یوسف خواستار "تلاش مجدد و تجدید قوا" شد تا تلاش شود تا "بازیگران سیاسی افغان … در یک اتاق … برای حرکت رو به جلو" با یکدیگر رایزنی کنند.
وی گفت: هر چیزی جز یک حل و فصل سیاسی فراگیر به معنای یک درگیری طولانی مدت است که از طریق آن احتمالاً بی ثباتی به پاکستان سرایت می‌کند. کابوس ما یک درگیری طولانی است.
یوسف گفت که پاکستان که در حال حاضر میزبان حدود ۲ میلیون مهاجر افغان است، منابع لازم برای جذب موج تازه‌ای از پناهندگان را ندارد. دولت نگران است در صورت ادامه جنگ و عدم بازگشت طرفین به میز مذاکره، این اتفاق بیفتد.
اما حملات طالبان با اظهارات رهبری سیاسی آنها در قطر که از مذاکرات حمایت می‌کند، مغایرت دارد. نیروهای شورشی هیچ نشانه‌ای از تمایل به مذاکره نشان نداده‌اند، در عوض در میدان نبرد با پیشروی، پنج مرکز استان را در کمتر از یک هفته تصرف کرده‌اند.
یوسف، افغانستان را متهم به مقابله با پاکستان کرد و آن را مسئول پیشروی طالبان دانست و خواستار اثبات اتهامات کابل در جلسه اخیر شورای امنیت سازمان ملل متحد مبنی بر عبور ۱۰ هزار جنگجو از پاکستان به افغانستان شد. در عوض، او به عملکرد نیروهای دفاعی و امنیتی ملی افغانستان در مناطقی که مناطق خود را رها کرده بودند و گهگاه برای فرار از پیشروی طالبان به تاجیکستان یا ایران یا پاکستان گریختند، اشاره کرد و گفت: به ما گفته می‌شود که بیش از یک تریلیون دلار به افغانستان و بیشتر آن به نیروهای امنیت ملی افغانستان اختصاص داده شده است تا ارتش و نیروهای امنیتی ایجاد شود. … چه اتفاقی برای این نیروی مجهز و آموزش دیده افتاد؟!
۳۱۰ ۳۱۰
