به گزارش سیلاد از ایرنا، سمنو یکی از نمادهای اصلی جشن نوروز در حوزه تمدنی پارسیان است و در ایران، تاجیکستان و افغانستان با نامها و شیوههای محلی متفاوت تهیه میشود. این خوراک سنتی که از جوانه گندم بهدست میآید، نماد زایش دوباره طبیعت، برکت، امید و پیوندهای اجتماعی در فرهنگ مردم این منطقه است.
براساس این سنت دیرینه، فرایند تهیه سمنو چندین ساعت به طول میانجامد و معمولا زنان نقش اصلی را در آمادهسازی، نظارت و هم زدن دیگ بزرگ سمنو برعهده دارند. این آیین معمولا در شبهای نزدیک به نوروز برگزار میشود و همراه با شعرخوانی، سرودهای محلی، موسیقی و گردهمایی خانوادگی است.
به گزارش آسیاپلاس، همچنین یکی از مشهورترین ابیات سنتی این مراسم چنین است که «سمنو در جوش و ما کفچهزنیم، دیگران در خواب و ما دفچهزنیم.»
یونسکو در گزارش خود تاکید کرده است که ثبت این آیین به معنای تایید ارزش فرهنگی نسخه تاجیکی این سنت است؛ با این توضیح که سمنو میراث مشترک ملتهای حوزه نوروز به شمار میرود و در کشورهای مختلف با روایتهای محلی حفظ شده است.
همچنین این نهاد میافزاید که سمنو در تاجیکستان نهتنها یک غذای سنتی محسوب میشود، بلکه بخشی از هویت فرهنگی و میراث معنوی مردم این کشور است و نقش مهمی در تقویت مشارکت اجتماعی، انتقال دانش بومی و حفظ آیینهای نوروزی دارد.
مقامهای فرهنگی تاجیکستان هم ثبت این میراث را دستاوردی مهم برای معرفی فرهنگ نوروزی در سطح جهانی دانستهاند و از یونسکو بهدلیل توجه ویژه به سنتهای منطقه آسیای مرکزی قدردانی کردهاند.
کارشناسان فرهنگی هم دراین باره معتقدند که ثبت سمنو در فهرست جهانی میتواند زمینه معرفی بهتر سنتهای مشترک ایران، تاجیکستان و افغانستان را فراهم کند و توجه بیشتری را به عناصر آیینی نوروز جلب سازد.
٤٧٢٣٦
