به گزارش خبرگزاری سیلاد، قلب تپنده این ناوشکن، رادار پیشرفته AN/SPY-6(V)1 است. این سیستم راداری که جایگزین مدلهای قدیمی SPY-1D شده، جهشی بزرگ در توانایی کشف و تفکیک اهداف محسوب میشود.
-
توان ردیابی: این رادار قادر است اهداف کوچکتر و سریعتر را در برد بسیار طولانیتر شناسایی کند.
-
مقابله با تهدیدات نوین: اولویت اصلی این رادار، مقابله با موشکهای کروز پیشرفته، موشکهای بالستیک و مهمتر از همه، تسلیحات هایپرسونیک است.
-
اتوماسیون: به گفته تکنسینهای ارشد این ناو، سطح خودکارسازی در این سیستم نسبت به نسلهای قبل قابل مقایسه نیست و مانند جهش از فناوریهای ارتباطی دهههای گذشته به گوشیهای هوشمند امروزی است.
گزارشها حاکی از آن است که تمرکز ویژه بر قابلیتهای دفاع موشکی در این کلاس از ناوشکنها، مستقیماً با افزایش توانمندیهای موشکی کشورهایی از جمله ایران و کره شمالی مرتبط است. واشنگتن نگران است که زرادخانههای موشکی این کشورها بتواند نیروهای آمریکایی را در نبردهای نامتقارن به چالش بکشد.
با وجود الحاق هفتاد و یکمین فروند از کلاس آرلی برک، سوالات جدی درباره کارایی این شناورها در برابر رقبای همتراز وجود دارد. ناوشکنهای تایپ ۰۵۵ چین در حال حاضر به عنوان قدرتمندترین ناوشکنهای جهان شناخته میشوند.
-
شکاف تسلیحاتی: ناوشکنهای چینی به موشکهای بالستیک ضدکشتی و هایپرسونیک مانند YJ-21 مجهز شدهاند که برتری محسوسی نسبت به تسلیحات فعلی آرلی برک دارند.
-
نقص طراحی: کلاس آرلی برک به دلیل ریشه داشتن در طراحی دوران جنگ سرد، فاقد ویژگیهای رادارگریزی (Stealth) مدرن و سیستمهای راداری دوباندی است که در رقبای چینی دیده میشود.
انتظار میرود نسل بعدی ناوشکنهای آمریکا تحت برنامه DDG(X) تنها در دهه ۲۰۴۰ میلادی آماده خدمت شوند. این تأخیر طولانی، ایالات متحده را مجبور کرده است تا با تکیه بر ارتقای سیستمهای داخلیِ طراحیهای قدیمی، شکاف قدرت در اقیانوس آرام و سایر مناطق استراتژیک را پر کند؛ تلاشی که در برابر سرعت خیرهکننده نوسازی دریایی چین، با تردیدهای فراوانی روبروست.
منبع: militarywatchmagazine
۲۲۷۲۲۷
