به گزارش سیلاد، خورشیدماهی اقیانوسی یا سان‌فیش (نام علمی Mola mola) یکی از جالب‌ترین و عجیب‌ترین موجودات دریا محسوب می‌شود که به دلیل ظاهر خاص و رفتارهای منحصر به فردش توجه بسیاری از محققان و دوستداران دریانوردی را به خود جلب کرده است.
به نقل از زومیت، خورشیدماهی‌ها شامل چندین گونه مختلف هستند. برخی از این گونه‌ها اندازه کوچک‌تری دارند و به‌طور خاص در مناطق خاصی از اقیانوس‌ها مثل اقیانوس آرام یا اطلس یافت می‌شوند. همه این ماهی‌ها ویژگی‌های ظاهری مشابهی دارند، اما در جزئیات ساختاری مانند اندازه، شکل باله‌ها و زائده‌های پشت بدن با یکدیگر تفاوت‌هایی دارند.
بدن این ماهی‌ها پهن و بیضوی است و برخلاف بیشتر ماهی‌ها که بدن کشیده و استوانه‌ای دارند، آن‌ها بدنی فشرده و کوتاه دارند. این بدن گسترده و صاف به آن‌ها کمک می‌کند انرژی کمتری برای حرکت در آب صرف کنند.
پوست خورشیدماهی‌ها به رنگ خاکی تا نقره‌ای است که به آن‌ها کمک می‌کند تا در محیط‌های دریایی کمتر دیده شوند. در طول تکامل خورشیدماهی، باله دم آن از بین رفته است و جای آن ساختاری برجسته به نام کلاوس (clavus) به وجود آمد. این ساختار از به هم پیوستن دو باله بزرگ در قسمت پشت و زیر بدن ماهی شکل می‌گیرد و به ماهی کمک می‌کند تا به راحتی در آب حرکت کند. کلاوس دارای پره‌های باله است که در انتها به استخوان‌های گرد ختم می‌شود.
خورشیدماهی یکی از بزرگ‌ترین ماهی‌های استخوانی در دنیا است. طول متوسط این ماهی‌ها معمولاً بین ۲٫۵ تا ۳ متر است. اما برخی از ماهی‌های بزرگتر می‌توانند به حدود ۴ متر برسند. در برخی گزارش‌ها، طول برخی از بزرگ‌ترین خورشیدماهی‌ها حتی به ۴٫۵ متر نیز می‌رسد. معمولاً این ماهی‌ها در وزن‌های حدود ۵۰۰ تا ۶۰۰ کیلوگرم مشاهده می‌شوند، اما برخی از بزرگ‌ترین نمونه‌ها به وزن‌های بسیار سنگین‌تری همچون هزار کیلوگرم یا بیشتر نیز می‌رسند.
خورشیدماهی‌ها برخلاف بسیاری از ماهی‌ها که بدنشان پوشیده از فلس است، فاقد فلس هستند. پوست این ماهی‌ها نرم و صاف است و از بافت‌های غشایی و کلاژنی تشکیل شده است. این ویژگی باعث می‌شود پوست خورشیدماهی‌ها انعطاف‌پذیر و مقاوم باشد. ساختار بی‌فلس پوست به خورشیدماهی‌ها کمک می‌کند تا در آب‌های آزاد به راحتی حرکت کنند و در برابر فشارهای محیطی مقاومت کنند.
خورشیدماهی‌ها میزبان حدود ۴۰ نوع انگل مختلف هستند که از بدن آن‌ها تغذیه می‌کنند. این انگل‌ها معمولاً روی پوست و درون بدن ماهی‌ها زندگی می‌کنند. خورشیدماهی‌ها برای مقابله با این انگل‌ها، به سطح آب می‌آیند و به پهلو شناور می‌مانند، تا از نور خورشید گرم شوند یا توسط پرندگان دریایی و ماهی‌های تمیزکننده از انگل‌ها پاک شوند.
مشاهده شده است که شیرهای دریایی خورشیدماهی‌های اقیانوسی را گاز می‌زنند، نه برای خوردن آن‌ها، بلکه ظاهراً فقط برای تفریح.
خورشیدماهی در تمام اقیانوس‌های جهان یافت می‌شود، اما بیشتر در مناطق گرمسیری و معتدل زندگی می‌کند. این ماهی به طور خاص در اعماق کمتر از ۲۰۰ متر دریا و معمولاً در نزدیکی سواحل شنی، صخره‌های زیرآبی، و مناطقی با آب‌های عمیق‌تر زندگی می‌کند. بیشتر جمعیت‌های خورشیدماهی در اقیانوس‌های آرام، اطلس و هند وجود دارند و به طور ویژه در آب‌های نواحی گرمسیری و نیمه‌گرمسیری دیده می‌شوند. این موجودات می‌توانند در عرض‌های جغرافیایی مختلف از جمله مناطقی با آب‌های سردتر نیز زندگی کنند، اما بیشتر ترجیح می‌دهند در آب‌هایی با دمای مناسب بین ۱۰ تا ۲۵ درجه سانتی‌گراد شنا کنند.
رفتار خورشیدماهی
خورشیدماهی‌ها برخلاف بسیاری از ماهی‌ها که به صورت دسته‌جمعی در گروه‌های بزرگ شنا می‌کنند، تمایل به انزوا دارند و بیشتر وقت خود را در آب‌های سطحی و گرم می‌گذرانند. برخلاف تصور عمومی که ماهی‌ها موجودات فعال و پرجنب و جوش به شمار می‌آیند، خورشیدماهی‌ها معمولاً با حرکات آهسته و به صورت انفرادی شنا می‌کنند.
یکی از رفتارهای جالب این ماهی‌ها که باعث توجه بیشتر محققان و علاقه‌مندان به دنیای زیر دریا شده، تمایلشان به شنا کردن در سطح آب است. خورشید ماهی‌ها اغلب به سطح آب می‌آیند و ساعت‌ها در همان نزدیکی شنا می‌کنند.
یکی دیگر از ویژگی‌های منحصربه‌فرد خورشیدماهی، آفتاب گرفتن است. این ماهی‌ها در روزهای آفتابی، به سطح آب می‌آیند و در معرض نور مستقیم خورشید شنا می‌کنند. یکی از دلایل این رفتار ممکن است این باشد که خورشیدماهی‌ها برای تنظیم دمای بدن خود به گرمای بیشتری نیاز دارند.
برخلاف بسیاری از ماهی‌ها که سرعت شنا بالایی دارند و در مسیرهای طولانی به سرعت حرکت می‌کنند، خورشیدماهی‌ها شناگران بسیار کندی هستند. ساختار بدنی این ماهی‌ها، که به طور خاص با استخوان‌های بزرگ و بدن مسطح‌شده‌شان شناخته می‌شود، به آن‌ها اجازه نمی‌دهد که مانند ماهی‌های دیگر با سرعت بالا شنا کنند. خورشیدماهی‌ها می‌توانند با سرعت حدود ۳ کیلومتر در ساعت شنا کنند.
خورشیدماهی‌ها به طور عمده از موجودات کوچک دریایی مانند پلانکتون‌ها، و همچنین برخی از گونه‌های کوچک ماهی‌ها تغذیه می‌کنند. این ماهی‌ها شکارچی‌های فعال نیستند و معمولاً از موجودات کوچک که در آب شناور هستند، تغذیه می‌کنند.
خورشیدماهی‌های ماده می‌توانند تا ۳۰۰ میلیون تخم در یک دوره تخم‌ریزی تولید کنند که این مقدار تخم‌ریزی، آن‌ها را به یکی از مولدترین ماهی‌ها تبدیل می‌کند. این تخم‌ها در آب‌های آزاد و در نزدیکی سطح دریا پراکنده می‌شوند و پس از مدت زمانی کوتاه، نوزادهای کوچک از تخم بیرون می‌آیند.
چرخه زندگی خورشیدماهی به طور کلی شامل مراحل متعددی است که هرکدام ویژگی‌های خاص خود را دارند. در اواخر فصل تابستان و اوایل پاییز، خورشیدماهی‌ها زمان تخم‌ریزی خود را انتخاب می‌کنند. این فرآیند بیشتر در آب‌های آزاد و در نزدیکی سطح دریا اتفاق می‌افتد. تخم‌های این ماهی‌ها به صورت پراکنده در آب پخش می‌شوند و هر تخم به طور جداگانه در محیط آزاد قرار می‌گیرد، که این به آن‌ها کمک می‌کند تا شانس بیشتری برای رشد و تکامل پیدا کنند.
پس از تخم‌ریزی، نوزادها از تخم‌ها بیرون می‌آیند. این نوزادها در ابتدا بسیار کوچک و شکننده هستند، اما از همان ابتدا شروع به رشد سریع می‌کنند. نوزادها با سرعت زیادی به اندازه‌های بزرگتر می‌رسند و طی چند ماه، تغییرات عمده‌ای در اندازه و شکل بدنشان مشاهده می‌شود. رشد سریع این ماهی‌ها یکی از ویژگی‌های مهم در چرخه زندگی آن‌ها است که به آن‌ها کمک می‌کند سریع‌تر به بلوغ برسند و به اندازه‌های بزرگ دست یابند.
۵۸۵۸
