به گزارش سیلاد، حمید میرزاده در روزنامه اعتماد نوشت:از این مجموعه، حدود ۳۰۰ هزار هکتار از جنگلهای هیرکانی که در شمال کشور قرار گرفته‌اند، به عنوان میراث طبیعی در فهرست جهانی یونسکو ثبت شده‌اند که این میراث گرانقدر ملی و جهانی در معرض بیشترین آسیب قرار دارد.
بر اساس آمار اعلامی از سوی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی، در دهه ۹۰ سالانه به طور متوسط ۱۴ هزار هکتار از جنگلهای ایران سوخته‌اند. طبق همین گزارش، سالانه ۱۲۵ هزار هکتار جنگل در کشور تخریب می‌شود که سهم جنگلهای شمال ۴۵ هزار هکتار یعنی ۳۶ درصد آن است؛ کارشناسان عوامل بسیاری را در کاهش حجم جنگلهای ایران به‌ویژه جنگلهای هیرکانی دخیل می‌دانند که برداشت بی‌رویه، ویلاسازی‌های گسترده در جنگلهای شمال کشور، قاچاق چوب، گردشگری بی‌ضابطه و آتش‌سوزی‌ها و واسطه‌گری بعضی نهادها و دخالت آنها در امر تجارت چوب، علل اصلی تخریب جنگل‌ها هستند.
طرفه اینکه به خاطر بی‌قانونی یا عدم اجرای قانون توسط مسوولان ذی‌ربط، بازار رستوران‌های زغالی در سراسر کشور به شدت داغ شده و از هیزم و چوب همین جنگل‌ها روزانه در همین تهران صدها تن چوب در تنور یک عادت بد دود می‌شود! سوگمندانه، در بعضی از این رستوران‌ها دکوراسیون کل رستوران با چیدمان کنده‌های چوب‌های جنگلی تزیین شده است. صاحبان رستوران‌هایی که کباب ذغالی و برگر زغالی می‌فروشند، وقتی در مقابل اعتراض دوستداران محیط زیست قرار می‌گیرند، می‌گویند: «مشتری‌های ما طعم برگری که با آتش چوب‌های جنگلی پخته می‌شوند به برگرهایی که با استفاده از گاز تهیه می‌شوند ترجیح می‌دهند!»
این رسم شکم‌چرانی موروثی قاجاری حدود 200 سال است که رایج شده و آتش به جان گلستان جنگلهای ایران انداخته است. متاسفانه مدیران و مسوولان در سازمان‌های ذی‌ربط هم به خاطر ضعف مدیریت و عدم حساسیت به یک موضوع ملی و حیاتی و هم عدم دسترسی به منابع برای تامین تجهیزات لازم جهت برخورد با متجاوزان به حقوق ملی، با خونسردی از کنار این فاجعه عبور می‌کنند.
البته آتش‌سوزی جنگل‌ها – چه عمدی و چه غیرعمدی – کسری از این غارت ملی یعنی تخریب جنگل‌ها و استفاده از چوب درختان جنگل‌ها برای تهیه غذا با طعم مخصوص است. غذایی که با هزینه‌کرد حال و آینده منافع ملی، برای تامین مزاج و تحریک مذاق کسانی که دنبال «تنور شکم دم به دم تافتن» هستند، تهیه می‌شود. بدون اغراق جنگلهای ایران یا در جا توسط سودجویان تخریب و به آتش کشیده می‌شوند یا در رستوران‌ها و کافه‌ها در سراسر کشور در حال دود شدن هستند که شب و روز به عینه همه در کوی برزن شاهد آن هستیم. اینجا هم مثل همان آتشی است که آنجا به جان جنگل‌ها افتاده است.
از طرف دیگر، از نظر علمی ثابت شده که یک همبستگی مستقیم بین پوشش‌های جنگلی و میزان نزولات آسمانی وجود دارد. بنابراین یکی دیگر از تبعات نامطلوب کاهش پوشش‌های جنگلی، خشکسالی است. جا دارد برای کاهش اثرات این مصیبت و فاجعه سراسری، دولت و مجلس به این مقوله حیاتی و ملی با حساسیت بیشتری در جهت حفاظت از جنگل‌ها و تقویت سازمان‌های مسوول و جلوگیری از به آتش کشیدن جنگل‌ها و ممنوعیت استفاده از چوب‌های جنگلی در پخت و پز رستوران‌ها و جلوگیری از حضور گردشگرانی که بی‌ضابطه در جنگل‌ها اتراق می‌کنند، یک طرح فوری با تعیین ضمانت‌های اجرایی تهیه و تصویب و قوانین پیشین را به قید فوریت اصلاح کنند. کاش صدا و سیما نیز به خاطر تبیین اهمیت جنگل‌ها در تداوم حیات و تداوم چرخه زیست‌بوم ایران، برنامه‌های علمی و هشداردهنده برای آگاهی عمومی و حفاظت از جنگل‌ها تهیه و پخش کنند.
23302
