به گزارش خبرگزاری سیلاد؛ مطالعه‌ای تازه که بازتاب گسترده‌ای هم داشت، این ادعا را بررسی کرد که «پیاده‌روی با شیب ۷ درصد، چربی‌سوزی بیشتری نسبت به دویدن دارد». در این تحقیق، الگوی تمرینی ۳۰-۳-۱۲ (۳۰ دقیقه، سرعت ۳ مایل در ساعت، شیب ۱۲ درصد) با یک دویدن آزاد و قابل‌تحمل مقایسه شد؛ به‌طوری که کل انرژی مصرفی در هر دو فعالیت برابر باشد.
نتایج نشان داد که پیاده‌روی شیب‌دار درصد بیشتری از کالری مصرفی را از چربی تأمین می‌کند؛ اما برای رسیدن به مقدار کالری مشابه دویدن، باید حدود ۶ دقیقه طولانی‌تر انجام شود. در نهایت، اختلاف واقعی چربی‌سوزی تنها ۲۳ کیلوکالری بود؛ رقمی که از نظر فیزیولوژیک چندان قابل‌توجه نیست.
در این مقاله می خواهیم هر دو مورد را بررسی کنیم، شهاب فولادبَری از مربیان برجسته هایراکس در این مورد توضیح می دهد:
باور رایج
تصور عمومی این است که دویدن همیشه چربی‌سوزتر از پیاده‌روی است. اما زمانی که شدت و انرژی مصرفی یکسان‌سازی شود، این مقایسه ساده‌انگارانه خواهد بود.
نتایج کلیدی پژوهش
-
درصد چربی مصرفی در پیاده‌روی شیب‌دار: ۴۱٪
-
درصد چربی مصرفی در دویدن: ۳۳٪
-
زمان بیشتر لازم برای پیاده‌روی جهت برابری کالری: ۶ دقیقه
-
اختلاف نهایی چربی‌سوزی: ۲۳ کیلوکالری
مقایسه عضلات درگیر و مزایا
پیاده‌روی شیب‌دار
-
فعال‌سازی بیشتر عضلات سرینی (Glutes)
-
درگیری بیشتر عضلات ساق
-
بهبود عملکرد قلبی–عروقی
-
فشار کمتر بر مفاصل، به‌ویژه زانو
-
گزینه‌ای مناسب برای افرادی با محدودیت‌های اسکلتی–عضلانی
دویدن
-
کالری‌سوزی بیشتر در هر دقیقه
-
مناسب برای افراد با کمبود زمان
-
تقویت مؤثر چابکی، هماهنگی عصبی–عضلانی و توانایی تغییر مسیر
جمع‌بندی
هر دو فعالیت از نظر سلامت و بهبود ترکیب بدنی مؤثر و قابل‌اتکا هستند.
انتخاب بین آن‌ها باید بر اساس هدف تمرینی، وضعیت فیزیکی، سابقه آسیب، زمان در دسترس و ترجیحات فردی انجام شود.
-
پیاده‌روی شیب‌دار: چربی‌سوزی نسبی بیشتر + فشار کمتر بر مفاصل
-
دویدن: کالری‌سوزی سریع‌تر و مؤثرتر در بازه زمانی کوتاه
در نهایت، بهترین انتخاب تمرینی فعالیتی است که بتوانید به شکل پایدار و مستمر ادامه دهید؛ زیرا سازگاری فیزیولوژیک، حاصل ثبات در تمرین است، نه اختلافات جزئی در درصدهای چربی‌سوزی.
257 251
