امیرمسعود عابدین: در میان تمام خودروهای مفهومی دهه ۶۰ میلادی، بدون شک یکی از خاص‌ترین و جذاب‌ترین آن‌ها، دوج دئورا مدل ۱۹۶۷ است؛ پیکاپی که مرز میان تخیل و مهندسی واقعی را محو کرد. این خودرو که توسط برادران الکساندر ساخته و طراحی آن توسط هری بنتلی بردلی، طراح جوان جنرال موتورز انجام شد، بر پایه‌ی دوج A۱۰۰ شکل گرفت اما چنان دگرگون شد که به سختی می‌توان شباهتی میان نسخه اصلی و این اثر هنری یافت.
براساس گزارش caranddriver، دئورا با ظاهری کاملا آینده‌نگرانه و بدنه‌ای کشیده، کانال‌کشی‌شده و کم‌ارتفاع، به رنگ طلایی متالیک درخشان درآمد. اما آنچه بیش از هر چیز نگاه‌ها را خیره می‌کند، نحوه ورود به خودروست؛ راننده از در جلویی تعبیه‌شده در پشت شیشه جلو وارد کابین می‌شود، ایده‌ای که در زمان خود انقلابی به‌نظر می‌رسید.
به صورت کلی با خودرویی مواجهیم که طراحی بسیار عجیب و غیرعادی دارد؛ در نگاه اول ممکن است متوجه نشوید که جلو و عقب ماشین دقیقا کجاست؛ البته با نگاهی طنزآمیز، طراحی این خودرو شباهتی به دمپایی هم دارد!
در زیر این ظاهر جسورانه، پیشرانه شش سیلندر خطی و گیربکس دستی سه سرعته‌ی نسخه‌ی اصلی A۱۰۰ هنوز پابرجاست، اما روح دئورا فراتر از مشخصات فنی‌اش است؛ این خودرو ترکیبی از نوآوری مهندسی دیترویت و ذوق هنری فرهنگ هات‌راد کالیفرنیای جنوبی است.
نمایش دئورا در نمایشگاه دیترویت آتوراما ۱۹۶۷ موجی از تحسین را برانگیخت و جایگاه آن را به‌عنوان یکی از نمادهای طراحی آمریکایی تثبیت کرد. محبوبیت این اثر چنان بود که به‌زودی الهام‌بخش یکی از اولین مدل‌های هات‌ویلز شد و در مقیاس ۱:۶۴، به ویترین خانه‌های میلیون‌ها کودک و کلکسیونر راه یافت.
دئورا بخشی از فهرست ملی وسایل نقلیه تاریخی است. این خودرو سال گذشته به لیستی اضافه شد که شامل خودروهای برجسته‌ای مانند دی‌ام‌سی دلورین از فیلم بازگشت به آینده، نمونه اولیه تاکر ۴۸ و غیره است.
امروز، دوج دئورا اصلی در موزه نوآوری آمریکایی هنری فورد در دیربورن میشیگان نگهداری می‌شود؛ جایی که این شاهکار دهه ۶۰ هنوز هم، همانند روزی که رونمایی شد، خلاقیت و جسارت طراحان آمریکایی را به رخ می‌کشد.
۵۸۳۲۲
