به گزارش سیلاد، به نقل از دیجیاتو، این پژوهش که در نشریه Geophysical Research Letters منتشر شده، به رهبری «کوری هیوز»، دانشجوی دکتری زمین‌شناسی دانشگاه آرکانزاس، انجام شده است. هیوز و همکارانش با بررسی تصاویر مدارگرد «کاوشگر شناسایی مریخ» ناسا (MRO)، ویژگی‌هایی را در منطقه شمالی موسوم به Aeolis Dorsa شناسایی کرده‌اند که به ساختارهایی با نام «پس‌آب» شباهت دارد.
این ساختارها در زمین معمولاً در نقاطی شکل می‌گیرند که رودخانه‌ها پیش از ورود به اقیانوس باریک می‌شوند و رسوبات آنها ته‌نشین می‌شود.
برای درک بهتر این پدیده، محققان ویژگی‌های زمین‌شناسی مریخ را با سازه‌های ماسه‌سنگی شمال‌غرب آرکانزاس (تصویر زیر) مقایسه کرده‌اند. در این منطقه، پس از خشک شدن رودخانه‌ها، رسوبات زیر فشاروگرما به سنگ‌های ماسه‌ای تبدیل می‌شوند و با فرسایش لایه‌های نرم‌تر اطراف، ساختارهایی موسوم به «کانال وارونه» به جا ماند. پدیده‌ای که طبق این تحقیق در مریخ نیز دیده شده است.
هیوز می‌گوید: «این فرایند در مقیاسی بسیار بزرگ رخ داده و به همین دلیل می‌توانیم از فضا آن را روی مریخ ببینیم. این دلتاها بسیار بالغ هستند و نشانه بسیار خوبی از وجود اقیانوس باستانی، یا دست‌کم دریایی عظیم در شمال مریخ هستند.»
«جان بی. شاو»، استاد و معاون گروه زمین‌شناسی دانشگاه آرکانزاس، نیز می‌گوید: «تا امروز هیچ شکلی از حیات را نمی‌شناسیم که بدون آب مایع بتواند وجود داشته باشد. هر قدر شواهد بیشتری از حضور آب در مریخ پیدا کنیم، احتمال وجود حیات در گذشته آن بیشتر می‌شود.»
۵۸۵۸
