به گزارش سیلاد، ماجرا از چند ویدیو و پست در پلتفرم‌های مختلف آغاز شد. کاربرانی در تیک‌تاک، ایکس و تلگرام مدعی شدند که جرم عظیمی با سرعت سرسام‌آور در مسیر برخورد با زمین است. برخی حتی به نقل از فیزیک‌دان معروف میچیو کاکو گفتند که این جرم می‌تواند «یک شیء مصنوعی» باشد.
بررسی‌ها نشان می‌دهد که این نقل‌قول‌ها جعلی و از مصاحبه‌های قدیمی بریده شده‌اند. هیچ دانشمند یا نهاد فضایی چنین ادعایی نکرده است.
گزارش الجزیره به نقل از ناسا و آژانس فضایی اروپا نشان می‌دهد حقیقت چیز دیگری است، و زمین در امان است.
دنباله‌دار «3I/ATLAS» چیست؟
طبق اعلام ناسا، این جرم آسمانی در اول ژوئیه ۲۰۲۵ توسط تلسکوپ ATLAS در هاوایی کشف شد. عدد «3I» در نام آن نشان می‌دهد که سومین شیء میان‌ستاره‌ای شناخته‌شده است. یعنی مثل «ʻOumuamua» در سال ۲۰۱۷، از بیرون از منظومه شمسی وارد شده است.
این دنباله‌دار با سرعتی حدود ۲۱۰ هزار کیلومتر در ساعت حرکت می‌کند، سرعتی که آن را در میان سریع‌ترین بازدیدکنندگان میان‌ستاره‌ای قرار می‌دهد. اما جهت حرکت آن به‌گونه‌ای است که هیچ تهدیدی برای زمین ندارد.
بر اساس محاسبات ناسا و آژانس فضایی اروپا (ESA)، «3I/ATLAS» در نزدیک‌ترین حالت حدود ۲۷۰ میلیون کیلومتر از زمین فاصله خواهد داشت که تقریباً دو برابر فاصله زمین تا خورشید است. در ۳۰ اکتبر ۲۰۲۵، این دنباله‌دار به نزدیک‌ترین نقطه‌اش نسبت به خورشید می‌رسد (حدود ۲۱۰ میلیون کیلومتر فاصله)، اما حتی در این نقطه نیز مسیرش از مدار مریخ نزدیک‌تر نمی‌شود.
به گفته‌ی «دکتر الکس پارکر»، اخترشناس ناسا، هیچ سناریویی وجود ندارد که در آن «3I/ATLAS» به زمین برخورد کند. مسیر این دنباله‌دار کاملاً شناخته‌شده و ایمن است.
واقعیت مقابل شایعه
انتشار شایعات درباره‌ی «برخورد دنباله‌دار با زمین» پدیده‌ی تازه‌ای نیست. از دهه‌ی ۱۹۹۰ تا امروز، بارها در فضای مجازی شایعاتی درباره‌ی سیارک‌ها و دنباله‌دارهای خیالی پخش شده که هیچکدام واقعیت نداشتند. این‌بار نیز ترکیبی از سوء‌برداشت علمی و تولید محتوای کلیک‌محور باعث شد کاربران از یک جرم کاملاً بی‌خطر، یک داستان آخرالزمانی بسازند.
این دنباله‌دار خطری ندارد، و بررسی آن از نظر علمی بسیار ارزشمند است. منشأ میان‌ستاره‌ای آن به دانشمندان کمک می‌کند درباره‌ی شکل‌گیری منظومه‌های دیگر و ترکیب مواد در فضاهای دور اطلاعات تازه‌ای به دست آورند. مطالعه‌ی دنباله‌دارهای میان‌ستاره‌ای، پنجره‌ای به گذشته‌ی کیهان باز می‌کند و به ما نشان می‌دهد عناصر اولیه چطور در کهکشان پخش شده‌اند.
۵۸۵۸
