به گزارش سیلاد، تحلیل دادههای ماهوارهای ناسا از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۴ نشان میدهد که میزان نوری که از سطح زمین و ابرها به فضا بازتاب داده میشود، حدود ۰.۵ درصد کاهش یافته است. شاید این رقم کوچک بهنظر برسد، اما برای سیارهای با ابعاد زمین، این تغییر بسیار بزرگ و معنادار است.
دانشمندان این دادهها را از پروژه CERES (سیستم انرژی تابشی زمین و ابرها) استخراج کردهاند که یکی از دقیقترین رصدهای فضایی درباره تعادل انرژی زمین است.
چرا زمین تاریکتر شده است؟
مهمترین دلیل، تغییرات اقلیمی و کاهش پوشش ابری روشن در اقیانوسها است. ابرهای سفید بخش زیادی از نور خورشید را به فضا بازتاب میدهند، و با افزایش دمای اقیانوسها و کاهش پوشش ابرهای ضخیم در مناطق گرمسیری، این توانایی کاهش یافته است. بهویژه در اقیانوس آرام و بخش شمالی سیاره، بازتاب نور بهشدت کم شده است.
در واقع، زمین بهتدریج بیشتر نور خورشید را جذب میکند تا بازتاب دهد، و این شاید به معنای شتاب گرفتن گرمایش جهانی باشد.
پژوهش ناسا نشان میدهد که تغییرات در عرضهای جغرافیایی شمالی بسیار شدیدتر است. کاهش یخهای قطبی، آتشسوزیهای گسترده جنگلی و تغییر در ساختار ابرها باعث شده این منطقه بیشترین کاهش بازتاب را تجربه کند.
به همین دلیل، نرخ گرمایش در نیمکره شمالی نسبت به جنوب بیشتر است. پدیدهای که در دادههای ماهوارهای نیز بهوضوح دیده میشود.
پیامدهای کاهش درخشندگی زمین
کاهش بازتاب نور خورشید یعنی انرژی بیشتری در سطح زمین باقی میماند، و این بهطور مستقیم به افزایش دما و تسریع گرمایش جهانی منجر میشود.
افزایش سرعت ذوب یخهای قطبی، تغییر الگوهای بارش در مناطق استوایی، آسیب بیشتر به صخرههای مرجانی و اکوسیستمهای حساس، اختلال در جریانهای اقیانوسی و چرخه کربن برخی از پیامدهای احتمالی این روند هستند.
به بیان ساده، زمین مانند «آینهای کدرتر» شده که دیگر نمیتواند از خودش در برابر گرما محافظت کند.
ناسا در گزارش خود تأکید کرده که اگر روند فعلی ادامه یابد، اثر گلخانهای حتی از پیشبینیهای مدلهای اقلیمی فعلی پیشی خواهد گرفت. پژوهشگران پیشنهاد میکنند که کاهش آلودگیهای جوی، حفظ جنگلها و بازسازی پوشش ابرهای طبیعی (از طریق مهندسی اقلیم) میتواند تا حدی این روند را کند کند.
منبع: iflscience
۵۸۵۸
