به گزارش سیلاد روزنامه اطلاعات نوشت: در حالی که از یکسو، مقام های کاخ سفید منتظر بودند جایزه صلح نوبل به «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری امریکا به دلیل آنچه را که پایان دادن به ۷ جنگ در جهان می خواند و مجدانه برای تحقق آتش بس در جنگ غزه در تکاپو بود برسد، و از سوی دیگر مردم دنیا و مدافعان واقعی حقوق بشر امیدوار بودند این جایزه به آن دسته از افراد گوناگون و شخصیت های برجسته و سازمان های دولتی و نهادهای مردمی برسد که در طول دو سال اخیر برای احقاق حقوق مردم فلسطین و جلوگیری از کشتار زنان و کودکان و مردم بیگناه این سرزمین تلاش می کردند و با شیوه های مختلف سعی داشتند صدای انسانیت وتحقق صلح و جلوگیری از کشتار و توقف نسل کشی رژیم صهیونیستی در غزه باشند، کمیته نوبل در اسلو (پایتخت نروژ) جایزه صلح در عرصه بین المللی را در سال ۲۰۲۵ به یک فعال سیاسی زن در ونزوئلا اهدا کرد: خانم «ماریا کورینا ماچادو».
کمیته نوبل اعلام کرد که علت اهدای جایزه صلح نوبل در سال ۲۰۲۵ به خانم ماچادو بخاطر «تلاش خستگی ناپذیر او در ترویج حقوق دموکراتیک برای مردم ونزوئلا و مبارزه برای دستیابی به گذار عادلانه و مسالمت آمیز از دیکتاتوری به دموکراسی» بوده است. در حالی که مطابق معمول، برخی از کشورهای غربی از این انتخاب استقبال کرده و بطور طبیعی، شماری از مخالفان دولت ونزوئلا در امریکای لاتین، دریافت این جایزه بین المللی را از سوی خانم ماچادو جشن گرفته اند، اما شمار منتقدان اهدای این جایزه، هم در سطح بین المللی و هم ملی چشمگیر بوده است.
در این زمینه، به چند مورد اشاره می شود:
۱. خانم ماچادو مدرک مهندسی صنعتی دارد. او همچنین دانش آموخته برنامه رهبران جهانی در سیاست های عمومی از دانشگاه «ییل» امریکا است و از ۲۳ سال پیش وارد صحنه سیاسی ونزوئلا شده است.
۲. خانم ماچادو از مدافعان نظام لیبرالی و سرمایه‌داری است به گونه ای که همواره از خصوصی‌سازی کامل شرکت های دولتی از جمله شرکت ملی نفت ونزوئلا دفاع کرده و هدف از این کار را «کاهش فقر» و «بهبود شرایط طبقه متوسط» بیان کرده است. این درحالی است که ونزوئلا با داشتن بیش از ۳۰۰ میلیارد بشکه نفت، صاحب بیشترین ذخیره نفت خام جهان است و از نظر جغرافیایی، نزدیکترین کشور عضو اوپک به ایالات متحده امریکا به شمار می رود.
۳. امریکا که سالیان طولانی از طریق شرکتهای خود به چپاول منابع نفتی ونزوئلا مشغول بود و پس از پیروزی انقلاب بولیواریِ ونزوئلا به رهبری هوگو چاوز، این کشور را از دست داد، حالا مدتها است به بهانه های مختلف به دنبال استیلای دوباره و چپاول منابع و معادن غنی این کشور امریکای جنوبی است.
شدت تنش ها و نگرانی از بروز جنگ توسط امریکا به حدی افزایش یافته که دولت ونزوئلا برای مقابله با آن، علاوه بر آماده باش نیروهای نظامی خود، دستور بسیج نزدیک به پنج میلیون نفر نیروی مردمی را صادر و به شورای امنیت سازمان ملل متحد نیز شکایت کرده است. این شورا در نشست روز جمعه گذشته خود از افزایش تنش میان امریکا و ونزوئلا در دریای کارائیب ابراز نگرانی کرد.
۴. در میانه این تنش های فزاینده و احتمال وقوع جنگ، خانم ماچادو بلافاصله پس از دریافت جایزه صلح نوبل، آن را به «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری امریکا تقدیم کرد. او همچنین در پیامی در شبکه ایکس نوشت: «ما در آستانه پیروزی هستیم و امروز، بیش از هر زمان دیگری، روی رئیس‌جمهور ترامپ، مردم ایالات متحده، مردم آمریکای لاتین و کشورهای دموکراتیک جهان به عنوان متحدان خود حساب می‌کنیم.»
خانم ماچادو حتی پا را از این فراتر نهاد و عصر جمعه به «دونالد ترامپ» رییس جمهوری امریکا هم تلفن زد تا حمایت او را برای تغییر نظام حکومتی ونزوئلا جلب کند. ترامپ در این باره گفته است:«کسی که در واقعیت، جایزه نوبل را برد، به من زنگ زد و گفت: من این جایزه را به افتخار تو پذیرفتم چون در حقیقت، این تو هستی که شایستگی دریافت آن را داری!» ترامپ در ادامه گفت که به ماچادو در مسیری که دارد، کمک کرده است چون «ونزوئلا به کمک زیادی نیاز دارد و اوضاع آن، بسیار پیچیده است.»
۵. ماچادو از جمله کسانی بود که از کودتاچیان علیه «هوگو چاوز» رئیس جمهوری ونزوئلا در سال ۲۰۰۲ حمایت کرد. در آوریل همان سال، گروهی از نظامیان با همدستی سرمایه داران مورد حمایت امریکا علیه چاوز کودتا و او را برای مدت کوتاهی در یک جزیره بازداشت کردند اما خیزش مردمی در حمایت از چاوز، موجب شکست کودتا شد و او بلافاصله به قدرت بازگشت.
هوگو چاوز رهبر محبوب انقلاب بولیواری ونزوئلا که طی سال های ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۲ در چهار دوره انتخابات ریاست جمهوری این کشور امریکای جنوبی با رای گسترده مردم به پیروزی رسیده بود و سال ۲۰۱۳ بر اثر بیماری درگذشت، به دلیل سیاست های مردمی سازی، مخالفت با جهانی سازی نئولیبرالی، ضدیت با امپریالیسم به سرکردگی امریکا و حمایت از مواضع ایران و فلسطین شهرتی جهانی داشت.
۶. در حالی که در طول دو سال اخیر و در جریان تهاجم ددمنشانه رژیم صهیونیستی به نوار غزه که به نسل کشی و قتل عام دهها هزارتن از مردم بیگناه فلسطین انجامید، همه شخصیت ها، گروه ها و مردم آزاده جهان برای حمایت از غزه بپاخاسته و حتی در امریکا و کشورهای غربی که دولت هایشان حامی نتانیاهو بودند، علیه جنایات اسرائیل شعار می دادند، برنده امسال جایزه صلح نوبل نه تنها این جنایت ها را محکوم نکرده، بلکه به نوشته رسانه های امریکای لاتین، «ونته ونزوئلا» – تشکل سیاسی تحت رهبری او- از مدتها پیش، توافقنامه های همکاری با حزب «لیکود» اسراییل به رهبری «بنیامین نتانیاهو» دارد.ماچادو در یکی از پیامهایش نوشته است:«امروز همه کسانی که از ارزش های غربی دفاع می کنیم، در کنار اسرائیل به عنوان یک متحد واقعی آزادی هستیم.»
۷. ماچادو در جریان تهاجم نظامی اخیر رژیم صهیونیستی و امریکا به خاک جمهوری اسلامی ایران نیز به حمایت از متجاوزان برخاست و نه تنها این تهاجم را محکوم نکرد، بلکه از ترامپ خواست از همان بمب هایی که بر سر تاسیسات هسته ای ایران فرو ریخته است، علیه ونزوئلا هم استفاده کند. آنگونه که برخی رسانه های امریکای لاتین نوشته اند، پس از آنکه امریکا در همراهی با رژیم صهیونیستی، از هواپیماهای بی – ۵۲ و بزرگترین بمب های غیر اتمی دنیا علیه ایران استفاده کرد، خانم ماچادو خطاب به ترامپ نوشت:«آقای دونالد ترامپ! کاراکاس که به امریکا بسیار نزدیکتر از ایران است!»
۸. چنین رفتارها و موضعگیری هایی از خانم ماچادو در طول بیش از دو دهه فعالیت وی در عرصه سیاسی فراوان است، به گونه ای که «پابلو ایگلسیاس» از فعالان سیاسی اسپانیا نوشته است:«حقیقت آن است که به جای دادن جایزه صلح نوبل به کورینا ماچادو، که سال‌هاست برای کودتا در کشورش تلاش می کند، می‌توانستند آن را مستقیماً به ترامپ یا حتی پس از مرگ، به آدولف هیتلر بدهند. سال آینده هم بگذارید پوتین و زلنسکی آن را تقسیم کنند…»
با این همه شاهد و نشانه در باره خانم «ماریا کورینا ماچادو» آیا می‌توان پذیرفت او یک شخصیت سیاسی صلح طلب است و آنگونه که اهداکنندگان جایزه صلح نوبل ادعا می کنند این جایزه، «هر سال به فرد یا نهادی اعطا می‌شود که نقش برجسته‌ای در ترویج صلح، کاهش درگیری‌ها و تقویت همکاری بین‌المللی ایفا کرده باشد»؟! آیا پشت پرده خبری نیست؟!
17302