نگار علی- این شواهد نه به صورت یک دهانه عظیم، بلکه در قالب قطعات کوچک و عجیب شیشه‌های طبیعی به نام «تکتایت» (Tektites) یا «شیشه‌های کیهانی» هستند. نکته مرموز ماجرا این است که با وجود تأیید وقوع یک رویداد عظیم، دانشمندان هنوز موفق به پیدا کردن دهانه برخوردی متناسب با این رویداد نشده‌اند.
کپسول‌های زمان در دل صحرا
تکتایت‌ها قطعاتی از شیشه‌های طبیعی هستند که در نتیجه ذوب شدن سنگ‌های سطحی زمین به هنگام برخورد شهاب‌سنگ‌ها یا سیارک‌های بزرگ شکل می‌گیرند و در مناطق وسیعی پرتاب می‌شوند. اغلب تکتایت‌های یافت شده در منطقه آسیا و استرالیا، مربوط به یک رویداد بزرگ حدود ۸۰۰ هزار سال پیش هستند.
اما تحلیل جدیدی که اخیراً در مجله Earth and Planetary Science Letters منتشر شده، نشان می‌دهد که شش قطعه شیشه‌ای غیرمعمول، داستان متفاوتی را روایت می‌کنند. فرد جوردان، ژئوشیمی‌دان و یکی از نویسندگان این مطالعه از دانشگاه کورتین استرالیا، این کشف را مهم توصیف می‌کند:
این شیشه‌ها مختص استرالیا هستند و شواهدی از یک رویداد برخوردی باستانی را ثبت کرده‌اند که ما حتی از وجود آن اطلاع نداشتیم. این قطعات کوچک شیشه، مانند کپسول‌های زمان از اعماق تاریخ سیاره ما هستند.
جدا کردن تکتایت‌های مرموز
از سال ۱۹۶۹، محققان می‌دانستند که در میان انبوه تکتایت‌های این منطقه، تعدادی قطعه وجود دارند که هم از نظر شیمیایی متفاوت و هم به نظر قدیمی‌تر هستند. با این حال، تخمین‌های قبلی دقت کافی برای تأیید یک رویداد مجزا را نداشتند.
تیم جوردان با بررسی متراکم و خواص مغناطیسی هزاران تکتایت در مجموعه موزه استرالیای جنوبی، ۴۱۷ نمونه غیرعادی را برای تحلیل بیشتر به فرانسه منتقل کردند. در نهایت، شش نمونه با ویژگی‌های شیمیایی و سنی بسیار متفاوت از تکتایت‌های غالب منطقه (۸۰۰ هزار ساله) شناسایی شدند. این اختلاف عظیم در سن و ترکیب، قاطعانه نشان می‌دهد که این تکتایت‌ها، که تیم آن‌ها را «آنانگویت» (Ananguites) نامیده (به احترام مردم بومی منطقه)، نتیجه یک برخورد کاملاً متفاوت و ۱۱ میلیون ساله هستند.
معمای دهانه پنهان: از استرالیا تا پاپوآ گینه نو
آنچه این کشف را هیجان‌انگیزتر می‌کند، این است که با وجود شواهد قاطع از یک برخورد بسیار بزرگ، دانشمندان هنوز نتوانسته‌اند دهانه برخوردی متناسب با این رویداد را پیدا کنند.
معمولاً برخوردی با این ابعاد که بتواند قطعات ذوب‌شده را در سراسر استرالیای جنوبی پرتاب کند، باید یک دهانه بسیار بزرگ ایجاد کرده باشد. جوردان و همکارانش برای حل این معما، مکان‌های احتمالی را در مناطقی مانند فیلیپین، اندونزی و پاپوآ گینه نو پیشنهاد داده‌اند.
دلیل این جابه‌جایی در جستجو این است که در مناطق دارای فعالیت‌های آتشفشانی شدید، مانند پاپوآ گینه نو، ممکن است دهانه برخورد در طول میلیون‌ها سال با عوارض آتشفشانی اشتباه گرفته شده یا به تدریج مدفون و محو شده باشد.
منبع: livescience
۲۲۷۲۲۷
