به گزارش خبرگزاری سیلاد، این سیارک در ابتدا تهدیدی بالقوه برای زمین محسوب می‌شد و برای مدتی کوتاه حتی «خطرناک‌ترین جرم فضایی ردیابی‌شده» لقب گرفت. اما با بررسی‌های بیشتر و تحلیل داده‌های تلسکوپ فضایی جیمز وب، احتمال برخورد با زمین تقریباً به صفر رسید (حدود ۰.۰۰۴ درصد). در عوض، تمرکز دانشمندان اکنون بر تأثیر احتمالی آن بر ماه است.
اگر این برخورد رخ دهد:
-
انرژی آزادشده معادل ۶.۵ مگاتُن TNT خواهد بود.
-
قطر دهانه‌ای که بر سطح ماه ایجاد می‌شود حدود یک کیلومتر تخمین زده شده است.
-
برخورد ممکن است منجر به پرتاب ده‌ها تُن غبار و سنگ ماه به فضا شود که بخشی از آن به سمت زمین بازمی‌گردد و شهاب‌باران‌های دیدنی اما بالقوه مخرب برای ماهواره‌ها ایجاد می‌کند.
به گفته‌ی پروفسور پل ویگرت، استاد فیزیک دانشگاه وسترن اونتاریو، این شهاب‌سنگ‌ها می‌توانند تا چند سال پس از برخورد، معادل ده سال تابش شهابی به ماهواره‌های مدار نزدیک زمین وارد کنند. این موضوع حتی می‌تواند عملیات ایستگاه‌هایی چون Lunar Gateway را در مدار ماه یا سطح آن با چالش مواجه کند.
با وجود آنکه احتمال برخورد همچنان کم است، اگر این سیارک به سمت ماه برود، مردم زمین شاید بتوانند از طریق شهاب‌باران یا حتی نور درخشان برخورد آن را مشاهده کنند. ناسا اعلام کرده است که در سال ۲۰۲۸، زمانی که سیارک دوباره به محدوده دید تلسکوپ‌ها بازگردد، بررسی‌های بیشتری انجام خواهد شد.
این پژوهش تازه به مجله‌ی انجمن اخترشناسی آمریکا ارسال و هم‌اکنون به‌صورت پیش‌چاپ در پایگاه arXiv منتشر شده است.
منبع: iflscience
۲۲۷۲۲۷
