به گزارش خبرگزاری سیلاد و براساس گزارش گجتنیوز، گزارش جدید مؤسسه ملی مردمشناسی و تاریخ مکزیک (INAH) از کشف یک سامانه آبی زیرزمینی در زیر مقبره پادشاه پاکال دوم در محوطه تاریخی پالنکه خبر میدهد؛ سامانهای که نهتنها ساختار معماری هرم را دستخوش بازنگری میکند، بلکه ممکن است با باورهای عرفانی و دینی قوم مایا نیز ارتباط داشته باشد.
کشف تونلهایی در دل معبد کتیبهها
بر اساس اطلاعات منتشرشده، این تونلهای سنگی در ابعاد حدود ۴۰ در ۴۰ سانتیمتر ساخته شدهاند و بهصورت شبکهای به یکدیگر متصل هستند. این سامانه دقیقاً در زیر معبدی کشف شده که محل دفن «پاکال کبیر» پادشاه افسانهای مایا بوده است.
روی دیوارهای معبد مذکور کتیبهای وجود دارد که نشان میدهد برای ورود به دنیای زیرین (Xibalba) باید در آب «چاک»، خدای باران، غوطهور شد. حالا با کشف این تونلهای آبی، فرضیهای تازه مطرح شده که این روایت صرفاً نمادین نبوده، بلکه نشانهای از کاربرد واقعی سامانه آبی در آیینهای تدفین بوده است.
تجدیدنظر در فرضیههای باستانشناسی
به گفته «آرنولدو گونزالس کروز» مدیر پروژه باستانشناسی پالنکه، تونلهای مذکور با دقت بالا و در سطوح مختلف ساخته شدهاند و طراحی آنها پیش از ساخت خود هرم انجام شده است. این موضوع فرضیه قدیمی «آلبرتو روس لیهیه» را به چالش میکشد که معتقد بود مقبره پاکال نقطه آغاز ساخت معبد بوده است.
اکنون این احتمال مطرح شده که چشمهای در مرکز بنا وجود داشته که نقشی اساسی در تعیین محل ساخت هرم داشته است.
از سفینه فضایی تا دروازه دنیای زیرزمینی؟
یکی از بحثبرانگیزترین یافتهها، سنگقبر معروف پاکال دوم است که بسیاری آن را شبیه تصویر یک سفینه فضایی دانستهاند. حتی نویسنده مشهور سوئیسی، «اریش فون دنیکن» در کتاب جنجالی خود در دهه ۶۰ میلادی این تفسیر را به میان آورد.
اما باستانشناسان امروزی این برداشت را رد میکنند و میگویند آنچه بهعنوان شعلههای آتش تفسیر شده، در واقع نمادی از «درخت حیات» مایایی است؛ درختی که ریشههای آن به دنیای زیرزمینی میرسد.
روایت سنگهای کوچک از آیینی بزرگ
طبق توضیحات گونزالس، روی یک جفت گوشواره سنگی یافتشده در مقبره، نمادی وجود دارد که نشان میدهد «خدایان مردگان را با فروبردن در آب به دنیای دیگر هدایت میکنند». بر همین اساس، بهجای اینکه پاکال به آسمان سفر کرده باشد، احتمالاً به درون زمین رفته است؛ درست در مسیری که تونلها فراهم کرده بودند.
۲۲۷۲۲۷
