سپهر ستاری؛ ژوزه مورینیو آخرین مربی اینتر میلان بود که این تیم را به قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا رساند. بن گرین‌هالگ، گلف‌باز حرفه‌ای سابق که اکنون بازیکن-مربی در لیگ ایستمیان جنوب شرقی است، از نزدیک شاهد این موفقیت بود؛ او پس از پیروزی در یک برنامه استعدادیابی تلویزیونی به نام «ستاره آینده فوتبال» که در سال ۲۰۱۰ از شبکه اسکای پخش شد، به تیم اینتر پیوست. این برنامه فرصتی برای او فراهم کرد تا در سن ۱۷ سالگی قرارداد حرفه‌ای ۶ ماهه‌ای با اینتر امضا کند. گرین‌هالگ پیش‌تر نیز تجربه‌ای منحصربه‌فرد داشت و به عنوان بدل کریستیانو رونالدو در تبلیغات فعالیت کرده بود.
تنها چند ماه پس از پیروزی در این برنامه، گرین‌هالگ در فینال لیگ قهرمانان ۲۰۱۰ در برنابئو، جایی که مورینیو با پیروزی ۲-۰ مقابل بایرن مونیخ، سه‌گانه را برای اینتر کامل کرد، در دو ردیف پشت نیمکت تیم حضور داشت. گرین‌هالگ، که اکنون ۳۳ ساله و بازیکن-مربی تیم آماتور مارگیت است، به سان‌اسپورت گفت: «وقتی به گذشته نگاه می‌کنم، باورم نمی‌شود. حضور در بهترین فصل تاریخ اینتر، فوق‌العاده است. من دو ردیف پشت نیمکت نشسته بودم. خیلی جشن نگرفتم، حالا آرزو می‌کنم کاش به زمین می‌دویدم و بیشتر درگیر می‌شدم. فرصت دریافت مدال لیگ قهرمانان را از دست ندادم. حدود پنج مدال اضافی به ما دادند که احتمالاً برای بازیکنانی مثل ریکاردو کوارشما و مارکو آرناتوویچ بود که مورینیو کنارشان گذاشته بود. این بهترین داستانی است که در فوتبال دارم و برای همیشه با من خواهد ماند.»
گرین‌هالگ هرگز در تیم اصلی اینتر به میدان نرفت، اما مدال قهرمانی لیگ قهرمانان را دریافت کرد. صعود او از بکسلی به برنابئو تنها ۴۰۱ روز پس از اولین بازی‌اش برای ولینگ یونایتد در روز تولد ۱۷ سالگی‌اش رخ داد. او در برنامه «ستاره آینده فوتبال» از میان ۲۰,۰۰۰ شرکت‌کننده انتخاب شد. مربیان اینتر ابتدا ۴۰ نفر را برگزیدند و سپس ۱۰ نفر نهایی، از جمله گرین‌هالگ، به میلان دعوت شدند. او گفت: «هیچ‌کس نمی‌دانست چه اتفاقی در جریان است، چون چنین برنامه‌ای قبلاً پخش نشده بود. حالا این برنامه‌ها حس نوستالژیک دارند. نمی‌دانم چرا دیگر تکرار نشد، چون خیلی موفق بود و یک شب حتی از برنامه Strictly بیننده بیشتری داشت. در ایتالیا، وقتی برای اینتر بازی می‌کردم، آن را تماشا کردم. مردم سعی می‌کردند با من تماس بگیرند تا بفهمند آیا برنده شده‌ام. فیسبوکم از درخواست‌های دوستی پر شد.»
جیمی ردنپ، مجری برنامه، گرین‌هالگ ۱۷ ساله را زیر پر و بال خود گرفت و حتی شماره تلفن خود را به او داد تا راهنمایی‌اش کند. به طور طنزآمیزی، گرین‌هالگ معتقد است اگر در برنامه برنده نشده بود، شاید مسیر حرفه‌ای بهتری داشت، چون ردنپ گفته بود پدرش، هری، او را برای تاتنهام جذب می‌کرد. با این حال او خاطرات اینتر، قهرمانی در لیگ قهرمانان و تمرین زیر نظر مورینیو را با هیچ چیز عوض نمی‌کند. او گفت: «با توجه به عظمت اینتر میلان، این تجربه بسیار عجیب بود. ملاقات با ژوزه خیلی استرس‌زا بود. او هاله‌ای باورنکردنی داشت و بهترین مربی دنیا بود. خیلی با احترام با من رفتار کرد و فوراً آرامم کرد. ناگهان در تمرینات کنار لوسیو، کوارشما، ماریو بالوتلی، وسلی اسنایدر، دیگو میلیتو، ساموئل اتوئو و خاویر زانتی بودم که در ۳۹ سالگی همه چیز را بی‌دردسر انجام می‌داد. حتی پاتریک ویرا را دریبل زدم، ولی این صحنه در برنامه پخش نشد!»
گرین‌هالگ پیش از حضور در اینتر، در ۱۶ سالگی از طریق دوستی که در تبلیغات نایک و آدیداس کار می‌کرد، به عنوان بدل رونالدو فعالیت کرده بود. او همچنین نقش بازیکنانی مانند مسوت اوزیل، روبین فان‌پرسی و گرت بیل را بازی کرد تا آن‌ها در معرض تکل‌های خطرناک قرار نگیرند. او گفت: «کریستیانو بت من بود. هیچ‌کس نمی‌توانست به اندازه او من را شگفت‌زده کند. دیوانه‌کننده بود، او تازه با منچستر یونایتد قهرمان لیگ قهرمانان شده بود. چند لحظه خنده‌دار داشتیم. رسانه‌ها فهمیدند در حال فیلم‌برداری تبلیغ در یک سالن ورزشی هستیم و ناگهان حدود ۱۰۰ عکاس بیرون جمع شدند. من لباس رونالدو را پوشیده بودم و با چتر در خیابان دویدم. همه خبرنگاران دنبالم آمدند و رونالدو از در پشتی بدون جلب توجه خارج شد. بازی کردن نقش اوزیل احتمالاً بهترین بود، چون هر دو بازیکن خلاقی هستیم و بین فیلم‌برداری‌ها با هم بازی می‌کردیم.»
گرین‌هالگ به دلیل تعهدات تمرینی در اینتر، مجبور شد کار به عنوان بدل رونالدو را کنار بگذارد. او در نهایت ۱۸ ماه در اینتر ماند، از جمله دوره قرضی موفق در کومو که در ۱۲ بازی ۸ گل به ثمر رساند. کومو در سال ۲۰۱۱ قصد داشت قرارداد او را دائمی کند، اما مشکلات مالی فوتبال ایتالیا مانع شد. او به انگلیس بازگشت و به برایتون در لیگ یک پیوست، اما در این تیم و سپس بیرمنگهام نتوانست جایگاه ثابتی پیدا کند و در ۱۹ سالگی به فوتبال غیرلیگی و ولینگ بازگشت.
اقامت گرین‌هالگ در اینورنس در اسکاتلند به طور غیرمنتظره‌ای مسیر حرفه‌ای او را به سمت گلف هدایت کرد. او گفت: «از جان هیوز، مربی اینورنس، چیز زیادی یاد نگرفتم چون کنارم گذاشت، ولی او باعث شد گلف‌باز خوبی شوم. هر روز در زمین گلف بودم. با هندیکپ ۶ به اسکاتلند رفتم و به سطح اسکرچ رسیدم. در انگلیس، آزمون توانایی بازی را گذراندم و به مدت ۱۸ ماه گلف‌باز حرفه‌ای PGA بودم. یک مسابقه حرفه‌ای بردم و رکورد زمین آدینگتون را شکستم که افتخار بزرگی است. اما به دلیل بازی‌های فوتبالم در آخر هفته، نمی‌توانستم در تورنمنت‌های بزرگ گلف شرکت کنم. من فوتبالیستی بودم که گلف بازی می‌کرد.»
اکنون گرین‌هالگ به عنوان مربی آکادمی دارتفورد و بازیکن-مربی مارگیت، که ماه گذشته در پلی‌آف سطح هشتم انگلیس شکست خورد، فعالیت می‌کند. او قصد دارد مانند بدلش، رونالدو، تا ۴۰ سالگی بازی کند و سپس به عنوان مربی پیشرفت کند. اما هرچه در آینده به دست آورد، مدال لیگ قهرمانانش همیشه با او خواهد ماند، حتی اگر اسطوره‌ای از اینتر بخواهد آن را بخرد. او توضیح داد: «۵ سال پیش، شریک خاویر زانتی پیامی فرستاد و پرسید آیا می‌تواند مدالم را برای موزه اینتر بخرد. شاید می‌توانستم پولی به دست آورم اما می‌دانستم دیگر هرگز چنین افتخاری کسب نخواهم کرد. پس دل کندن از آن سخت بود. لیبرتینز اسپانسر پیراهن مارگیت است و لباس امسال را به‌خاطر ارتباط من با اینتر به سبک این تیم طراحی کردیم. امیدوارم پیراهن مارگیت را برای رستوران زانتی بفرستم. امیدوارم سال خوبی برای اینتر و مارگیت باشد.»
منبع: سان
۲۵۸ ۲۵۸
