به گزارش خبرگزاری سیلاد، پژوهشگران نظامی در چین از توسعه دستگاهی دستی و سبک‌وزن خبر داده‌اند که قادر است امواج راداری ساطع‌شده از هواپیماهای رادارگریز ایالات متحده را با دقت بالا شناسایی و مکان‌یابی کند. این ادعا، در صورت صحت، می‌تواند موازنه فناوری در جنگ‌های نوین را تغییر داده و برتری تاکتیکی ایالات متحده را با چالش جدی مواجه سازد.
بر اساس گزارش رسانه‌های چینی، این فناوری توسط پژوهشگران ۳۸ گروه فناوری الکترونیک چین (CETC) توسعه یافته و قادر است امواج موسوم به رادارهای با احتمال رهگیری پایین (LPIR) را شناسایی کند؛ سیگنال‌هایی که در جنگنده‌های پیشرفته‌ای چون F-۳۵ و F-۲۲ به‌منظور پنهان‌ماندن از سیستم‌های راداری دشمن به کار می‌روند.
فناوری پنهان‌کاری چگونه به چالش کشیده می‌شود؟
رادارهای LPIR از طریق ارسال سیگنال‌هایی بسیار ضعیف، پرش فرکانسی پیوسته، و کنترل هوشمند توان، به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که رهگیری‌شان دشوار باشد. اما به گفته پژوهشگران چینی، دستگاه جدید حتی در شرایط جنگ الکترونیک و با وجود اخلال فعال نیز می‌تواند منشأ سیگنال‌های مخفی را با دقتی در حد چند میلی‌متر شناسایی کند.
نکته قابل‌توجه آن است که تجهیزات به‌کاررفته در این دستگاه، عمدتاً از محصولات تجاری موجود در بازار انتخاب شده‌اند. یکی از این تجهیزات، آنالایزر طیفی مدل TFN RMT۷۴۴A است که در ظاهر برای مصارف مخابراتی طراحی شده، اما در آزمایش‌های میدانی، قابلیت‌هایی در سطح تجهیزات نظامی از خود نشان داده است.
پیامدهای استراتژیک و نگرانی‌ها برای غرب
اگرچه جزئیات فنی این فناوری فاش نشده، برخی گمانه‌زنی‌ها از به‌کارگیری هوش مصنوعی و الگوریتم‌های پیشرفته پردازش سیگنال در طراحی آن حکایت دارند. چنین امکانی می‌تواند نقطه عطفی در نبردهای الکترونیکی باشد؛ جایی که فناوری‌های رادارگریز آمریکا تاکنون برگ برنده محسوب می‌شدند.
کارشناسان نظامی بر این باورند که در صورت اثبات صحت عملکرد این فناوری، دکترین پنهان‌کاری ارتش ایالات متحده با تهدید جدی روبه‌رو خواهد شد و کشورهای متکی بر این فناوری ممکن است ناگزیر به بازنگری راهبردهای نظامی خود شوند. این مسئله به‌ویژه در مناطقی چون دریای جنوبی چین و تنگه تایوان، که تنش‌های راهبردی فزاینده‌ای دارند، از اهمیت بالایی برخوردار است.
تجاری‌سازی فناوری نظامی؛ فرصت یا تهدید؟
رشد فناوری‌هایی که از تجهیزات تجاری برای کاربری نظامی بهره می‌گیرند، نشان‌دهنده گرایشی روبه‌رشد در هم‌پوشانی حوزه‌های غیرنظامی و دفاعی است. این رویکرد می‌تواند امکان دسترسی کشورهای بیشتری به ابزارهای شناسایی پیشرفته را فراهم کرده و هزینه ورود به حوزه جنگ‌های الکترونیکی را کاهش دهد.
در نهایت، این تحول فناورانه پرسش‌های جدی درخصوص آینده پنهان‌کاری نظامی و رقابت‌های فناورانه در حوزه دفاعی به‌وجود آورده است. آیا دیگر می‌توان به فناوری رادارگریزی به‌عنوان سدی نفوذناپذیر اتکا کرد؟ یا زمان آن رسیده که معادلات راهبردی از نو بازنویسی شوند؟
۲۲۷۲۲۷
