نگار علی- پژوهشی شگفت‌انگیز از دانشگاه کلگری و شورای تحقیقات ملی کانادا نشان می‌دهد که بدن موجودات زنده، از جمله انسان، ممکن است به‌طور دائمی نوری بسیار ضعیف و مرئی از خود ساطع کند؛ نوری که بلافاصله پس از مرگ ناپدید می‌شود.
در این مطالعه، پژوهشگران با بررسی بدن موش‌ها و برگ‌های دو گونه گیاهی، شواهد مستقیمی از پدیده‌ای به نام «بیوفوتون» یا فوتون زیستی به دست آوردند. این یافته‌ها نشان می‌دهد که موجودات زنده، تا زمانی که زنده‌اند، در تاریکی نیز ممکن است به‌طور نامحسوسی بدرخشند.
نوری که با زندگی می‌آید و با مرگ خاموش می‌شود
این ادعا ممکن است در نگاه نخست شبیه به مفاهیم شبه‌علمی یا ادعاهای مربوط به هاله انرژی به نظر برسد. اما آن‌چه این مطالعه را متمایز می‌کند، استفاده از ابزارهای دقیق علمی برای ثبت و اندازه‌گیری ساطع‌شدن فوتون‌هایی در محدوده نور مرئی از بدن موش‌ها در وضعیت زنده و پس از مرگ است.
فیزیکدان دانشگاه کلگری، وحید سالاری، و تیمش موفق شدند با استفاده از دوربین‌های پیشرفته «تقویت‌کننده فوتون»، میزان نوری که از بدن موش‌های زنده خارج می‌شود را با شرایط پس از مرگ آن‌ها مقایسه کنند. در این آزمایش، چهار موش ابتدا به مدت یک ساعت در جعبه‌ای تاریک قرار گرفتند و ثبت تصاویر انجام شد. سپس، پس از مرگ آن‌ها، مجدداً به مدت یک ساعت تصویربرداری ادامه یافت.
تفاوت آشکار: بدن زنده می‌درخشد
یافته‌ها نشان داد که پیش از مرگ، سلول‌های بدن موش‌ها فوتون‌های مرئی، گرچه بسیار ضعیف، ساطع می‌کردند، اما این تابش پس از مرگ به شکل قابل‌توجهی کاهش می‌یافت.
نتایج مشابهی نیز در آزمایش روی برگ‌های گیاهان «آرابیدوپسیس تالیانا» و «درختچه چترک» مشاهده شد. پژوهشگران با اعمال آسیب‌های فیزیکی و شیمیایی بر برگ‌ها، متوجه شدند که بخش‌های آسیب‌دیده نور بیشتری ساطع می‌کنند؛ پدیده‌ای که به‌احتمال زیاد ناشی از حضور مولکول‌های اکسیژن فعال (ROS) در پاسخ به استرس است.
دانش پشت پرده: چگونه بدن ما نور تولید می‌کند؟
پدیده بیوفوتون‌ها از مدت‌ها پیش در بدن موجودات زنده ثبت شده، اما منشأ دقیق آن همواره مورد بحث بوده است. یکی از نظریه‌های مطرح می‌گوید که زمانی که سلول‌ها تحت استرس قرار می‌گیرند، مانند گرما، سموم یا کمبود مواد مغذی، مولکول‌هایی مانند پراکسید هیدروژن باعث برانگیختگی الکترون‌ها در پروتئین‌ها و چربی‌ها می‌شوند که نتیجه آن، انتشار نور است.
اگر این نظریه‌ها تأیید شوند، ممکن است در آینده بتوان از این تابش‌های ضعیف نوری برای تشخیص غیرتهاجمی استرس، بیماری یا وضعیت سلامت سلول‌ها در بدن انسان، گیاهان یا حتی باکتری‌ها استفاده کرد.
آیا روزی می‌توان سلامت را از درخشش بدن خواند؟
پژوهشگران می‌گویند: «نتایج ما نشان داد بخش‌های آسیب‌دیده در برگ‌ها، به‌طور معنی‌داری روشن‌تر از سایر قسمت‌ها بودند و این تفاوت در طول ۱۶ ساعت تصویربرداری ادامه داشت.»
این مطالعه، اگرچه هنوز در مراحل اولیه و در مدل‌های حیوانی و گیاهی انجام شده، اما چشم‌اندازهای تازه‌ای برای فهم عمیق‌تر از عملکرد زیستی بدن زنده و مرگ می‌گشاید.
منبع: sciencealert
۲۲۷۲۲۷
