به گزارش سیلاد، طبق قانون بودجه سال ۱۴۰۰، درآمدهای کاربران دارای بیش از پانصد هزار دنبال کننده رسانه‌های کاربرمحور از محل تبلیغات، مشمول مالیات بر درآمد بوده است و سازمان امور مالیاتی مکلف شد، ظرف دو ماه پس از لازم الاجرا شدن این بند، دستورالعمل اجرائی مربوط به اخذ مالیات از درآمدهای کاربران حرفه‌ای رسانه‌های کاربرمحور از محل تبلیغات را تهیه کند و به تأیید وزیر امور اقتصادی و دارایی برساند. سازمان امور مالیاتی مکلف شد، فهرست مؤدیان مالیاتی و خوداظهاری ارائه شده توسط آنها را تهیه کند و در سایت سازمان قرار دهد.
به نقل از پیوست، معاون دفتر حسابرسی سیستمی و ریسک و تمکین مالیاتی با اشاره به چالش‌های دریافت مالیات از اینفلوئنسرها و چگونگی اجرای این قانون گفت: با توجه به اینکه تمامی فعالان اقتصادی در فضای مجازی از جمله اینفلوئنسرها در اپلیکیشن‌های مختلف از جمله اینستاگرام باید مجوز فعالیت از سازمان تبلیغات اسلامی دریافت می‌کردند، با آن مرجع ارتباط برقرار و اطلاعات مربوط به اشخاص دارای مجوز فعالیت در فضای مجازی و کسب کارهای اینترنتی را دریافت و در صورت نبود پرونده مالیاتی برای این اشخاص سازمان اقدام به تشکیل پرونده مالیاتی برای این دسته از مودیان کرد و اداره امور مالیاتی، مؤدیان متوسط را به عنوان امور مالیاتی مربوطه برای انجام فرآیند مالیات ستانی برای آنان منظور کرد.
شناسایی ۲۵۰ اینفلوئنسر
مرجان نکوآمال ادامه داد: بر همین اساس از هزار آی‌دی فارسی زبان فعال با بیش از پانصد هزار دنبال کننده در پلتفرم اینستاگرام تقریباً ۲۵۰ آی‌دی در ایران صاحب درآمد ناشی از تبلیغات از این محل بودند که پرونده مالیاتی نداشتند و مابقی با توجه به اینکه صاحب کسب و کار بوده‌اند در منبع مالیاتی مشاغل یا شرکت‌ها دارای پرونده مالیاتی فعال از قبل از این حکم قانونی بودند. بنابراین با تشکیل پرونده و شناسایی درآمد مشمول، مالیات این دسته از مؤدیان شناسایی شده تعیین و حسب مقررات قانونی در سال مذکور مطالبه شد.
معاون دفتر حسابرسی سیستمی و ریسک و تمکین مالیاتی با تاکید بر پیچیده بودن شناسایی درآمد مودیان مالیاتی در این بخش گفت: شناسایی درآمد مودیان از محل تبلیغات توسط اینفلوئنسری که به جای پول کالا دریافت می‌کرد، ساده نبود به نحوی که در این خصوص مطالعات تطبیقی انجام شد عملکرد سایر کشورها در حوزه مالیات ستانی از این قسم فعالان اقتصادی مورد بررسی قرار گرفت.
به گفته نکوآمال، این چالش شناسایی درآمد از محل تبلیغات اینفلوئنسرها فقط مخصوص ایران نیست؛ مثلا بسیاری از کاربران که از طریق سایتی مثل یوتیوب کسب درآمد می‌کنند، باید به دولتی که اقامتگاه اصلی آن شرکت در آن است مالیات بدهند. به نحوی که کمپانی گوگل قبل از پرداخت وجه به کاربر، مالیات موضوعه را کسر و به اداره مالیات واریز می‌کند.
او ادامه داد: البته کشورهای دیگر نیز مدعی سهمی از این درآمد مالیاتی از محل کاربران آن کشور از طریق یوتیوب هستند. که البته بحث مالیات ستانی در این حوزه را تا سطح بین المللی گستردش می دهد. اما با توجه به فیلتر بودن برخی از بسترهای الکترونیکی در ایران امکان دسترسی به اطلاعات درآمدی ناشی از عملکرد اشخاص در این بسترها با چالش‌های بیشتری روبه رو است.
تراکنش‌های بانکی به کمک آمدند
او در پاسخ به این سوال که با توجه به فیلتر اینستاگرام در سال ۱۴۰۱ چگونه قانون مالیات ستانی از اینفلوئنسرها را اجرایی کردید گفت: سازمان امور مالیاتی به دلیل فیلترینگ اینستاگرام در سال ۱۴۰۱، عملاً امکان دریافت اطلاعات مستقیم و شناسایی درآمد اینفلوئنسرهای فعال در این اپلیکیشن را ندارد اما با بهره مندی از روش‌های مختلفی چون دریافت اطلاعات از اشخاص ثالث، رصد نقل و انتقال اموال و دارایی‌ها، بررسی تراکنش‌های بانکی حساب‌های تجاری یا مشکوک به تجاری اشخاص و غیره نسبت به شناسایی درآمد این دسته از فعالان اقتصادی اقدام کرد و مالیات را با توجه به قوانین و مقررات مالیاتی کشور از آنان مطالبه کرد.
او اضافه کرد: با توجه به احکام قانون مالیات‌های مستقیم هر شخص ایرانی نسبت به کلیه درآمدهای خود مشمول مالیات مطابق قانون خواهد بود و مکلف به انجام تکالیف قانونی مبنی بر تشکیل پرونده مالیاتی، انجام تکالیف مربوط به پایانه‌های فروشگاهی و سامانه مؤدیان و صدور صورتحساب و ارائه اظهارنامه‌های مالیاتی و پرداخت مالیات مطابق قانون روی درآمدهای خود خواهد بود.
او تاکید کرد: در راستای حمایت از سکوهای داخلی مطابق قانون فعالان اقتصادی که در فضاهای الکترونیکی و بسترهای داخلی فعالیت می‌کنند، امتیازاتی می‌گیرند که یکی از آنها مشمول نرخ صفر مالیاتی بودن نوعی معافیت مالیات است را خواهند داشت. در واقع همه فعالان اقتصادی که بسترهای داخلی فعالیت می‌کنند و اسامی‌شان اعلام می‌شود، معاف از مالیات هستند.
۲۷ مرداد ۱۴۰۱، مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی برای اولین بار پیش‌نویس طرح مسئولیت تاییدکنندگان در تبلیغات بازرگانی را به قوه مقننه پیشنهاد داد تا اولین گام جدی در جهت کنترل چهره‌های شبکه‌های اجتماعی در حوزه تبلیغات تحت عنوان «تاییدکنندگان» برداشته شود.
این پیش‌نویس که ۱۸ مرداد ۱۴۰۱ به همراه اظهار نظر کارشناسی مرکز پژوهش‌ها روی پورتال رسمی این مرکز قرار گرفت مشخص کرده است تاییدکننده در این قانون پیشنهادی هر شخصی به غیر از سفارش‌دهنده آگهی مانند ورزشکاران، بازیگران، پزشکان، کاربران تاثیرگذار و غیره است که کالاها یا خدمات دیگران را معرفی و ویژگی، کیفیت، اثربخشی یا نتایج خاصی را تایید و تصدیق می‌کنند. همه دسته‌هایی که موضوع این قانون هستند در شبکه‌های اجتماعی به تبلیغ کالاها یا خدمات می‌پردازند، درواقع منظور همان اینفلوئنسرها هستند. در این پیش‌نویس اولین باری بود که در کشور به حوزه اینفلوئنسرهای ایرانی، هویتی منحصر به فرد بخشیده شده بود.
۵۸۵۸
