تینا مزدکی_تحلیل دقیق یک اسکن دیجیتال تمام‌اندازه از کشتی تایتانیک، بینش تازه‌ای از ساعات پایانی این کشتی نفرین‌شده ارائه داده است. نسخه‌ی سه‌بعدی و دقیق این کشتی نشان می‌دهد که چگونه تایتانیک پس از برخورد با کوه یخ در سال ۱۹۱۲ از وسط به دو نیم تقسیم و غرق شده است، در این فاجعه، ۱۵۰۰ نفر جان خود را از دست دادند.
این اسکن نمای تازه‌ای از یکی از اتاق‌های دیگ بخار ارائه داده است و تاییدی بر گفته‌های شاهدان عینی است که گفته بودند مهندسان تا لحظه‌ی آخر تلاش کردند تا چراغ‌های کشتی روشن بمانند. همچنین، یک شبیه‌سازی کامپیوتری نشان می‌دهد سوراخ‌هایی در بدنه‌ی کشتی، به اندازه‌ی برگه‌های A۴، منجر به غرق‌شدن آن شده‌اند. پارکس استیفنسن، تحلیل‌گر تایتانیک گفته است:«تایتانیک آخرین شاهد زنده‌ی این فاجعه است و هنوز داستان‌هایی برای گفتن دارد.»
این، اسکن برای مستند جدیدی از نشنال جئوگرافیک و آتلانتیک پروداکشنز با عنوان «تایتانیک: رستاخیز دیجیتال» مورد بررسی قرار گرفت.
لاشه‌ی تایتانیک که در عمق ۳۸۰۰ متری آب‌های سرد اقیانوس اطلس قرار دارد، با استفاده از ربات‌های زیردریایی نقشه‌برداری شده است. بیش از ۷۰۰هزار تصویر از زوایای مختلف آن گرفته شد تا «نسخه‌ی دیجیتال دوقلو» ساخته شود؛ این نسخه برای اولین‌بار به‌طور اختصاصی توسط BBC News در سال ۲۰۲۳ رونمایی شد.
از آنجایی که لاشه‌ی کشتی بسیار بزرگ است و در اعماق تاریک اقیانوس قرار دارد، بررسی آن با زیردریایی‌ها فقط نمایی محدود و لحظه‌ای می‌دهد. اما این اسکن، اولین نمای کامل از تایتانیک را فراهم کرده است. دماغه‌ی عظیم کشتی هنوز به حالت ایستاده در کف دریا قرار دارد، انگار که کشتی همچنان در حال حرکت است. اما در فاصله‌ی ۶۰۰ متری از آن، قسمت پشتی کشتی به توده‌ای از فلزات پیچ‌خورده تبدیل شده؛ آسیبی که به دلیل برخورد شدید این قسمت با کف دریا، پس از دو نیم شدن کشتی، به وجود آمده است.
اما فناوری جدید نقشه‌برداری راهی متفاوت برای مطالعه‌ی کشتی در اختیار قرار داده است. استیفنسن در این باره گفته است:« این کشتی درست مانند یک صحنه‌ی جرم است که باید شواهد را در بستری که در آن قرار دارد ببینید. داشتن نمایی جامع از کل محل لاشه، کلید کشف اتفاقی است که اینجا رخ داده است.»
این اسکن جزئیات تازه‌ای از نزدیک را نشان می‌دهد، از جمله یک پنجره که احتمالاً توسط کوه یخ شکسته شده است و این با روایت بازماندگان تطابق دارد که می‌گفتند یخ وارد برخی کابین‌ها شده بود.
همچنین کارشناسان یکی از اتاق‌های دیگ بخار عظیم تایتانیک را بررسی کرده‌اند، این اتاق به‌راحتی در اسکن قابل تشخیص است چون در انتهای بخش دماغه و در نقطه‌ای قرار دارد که کشتی از آنجا شکسته شده است.
مسافران گفته بودند که چراغ‌ها تا هنگام غرق‌شدن کشتی همچنان روشن بودند. این نسخه‌ی دیجیتال نشان می‌دهد که بعضی از دیگ‌های بخار فرو رفته‌اند، که این می‌تواند به معنای این باشد که تا لحظه‌ی سقوط به آب در حال فعالیت بوده‌اند. روی عرشه‌ی عقب کشتی نیز، دریچه‌ای پیدا شده که در وضعیت باز است، این یعنی بخار همچنان وارد سیستم تولید برق کشتی می‌شده است. در واقع تیم مهندسانی به رهبری جوزف بل تا آخرین لحظه در موتورخانه مانده بودند و به بارگیری زغال‌سنگ در کوره‌ها ادامه دادند تا برق قطع نشود.
استیفنسن این‌طور می‌گوید که همه‌ی آن‌ها در فاجعه جان باختند، اما اقدامات قهرمانانه‌شان جان افراد زیادی را نجات داد، او در این باره می‌گوید:«آن‌ها تا آخرین لحظه چراغ‌ها و برق را نگه داشتند تا خدمه بتوانند قایق‌های نجات را با نور کافی به آب بیندازند، نه در تاریکی مطلق؛ آن‌ها تا جایی که توانستند جلوی آشوب را گرفتند و همه‌ی این فداکاری‌ها اکنون انگار در همین اتاق بخارِ باز روی عرشه‌ی عقب کشتی پیدا است.»
یک شبیه‌سازی جدید بینش‌های تازه‌تری درباره‌ی غرق‌شدن تایتانیک ارائه داده است. در این شبیه‌سازی از مدلی ساختاری و دقیق از کشتی، بر اساس نقشه‌های مهندسی تایتانیک، استفاده شده؛ به‌علاوه اطلاعاتی درباره‌ی سرعت، جهت و موقعیت کشتی، برای پیش‌بینی آسیبی که هنگام برخورد با کوه یخ رخ داده است. جئوم-کی از دانشگاه کالج لندن که سرپرست این پژوهش بوده گفته است:«ما از الگوریتم‌های عددی پیشرفته، مدل‌سازی محاسباتی و قدرت ابررایانه‌ها استفاده کردیم تا بازسازی دقیقی از غرق‌شدن تایتانیک انجام بدهیم.»
این شبیه‌سازی نشان می‌دهد که تایتانیک تنها به‌طور سطحی با کوه یخ برخورد کرده است، اما همین باعث ایجاد چندین سوراخ در یک ناحیه‌ی باریک از بدنه شده است. تایتانیک طوری طراحی شده بود که حتی با پر شدن چهار محفظه‌ی ضدآب هم شناور بماند.
اما شبیه‌سازی نشان می‌دهد آسیبی که کوه یخ وارد کرد، شش محفظه را درگیر کرده است.
سایمون بنسون، مدرس معماری دریایی در دانشگاه نیوکاسل نیز می‌گوید:«فرق بین غرق شدن و نجات تایتانیک، به سوراخ‌هایی در حد یک برگه‌ی کاغذ برمی‌گردد. اما مشکل اینجاست که این سوراخ‌های کوچک، در طول زیادی از کشتی پخش شده بودند و آب کم‌کم از همه‌شان وارد می‌شود، تا جایی که محفظه‌ها از بالا سرریز می‌کنند و در نهایت تایتانیک غرق می‌شود.»
متأسفانه این آسیب‌ها در اسکن دیده نمی‌شوند، زیرا بخش پایینی دماغه زیر رسوبات مدفون شده است. اما جنبه‌ی انسانی فاجعه‌ی تایتانیک هنوز به‌وضوح قابل مشاهده‌ست، وسایل شخصی مسافران بر سطح کف دریا پراکنده شده است. اگرچه این اسکن سرنخ‌های جدیدی درباره‌ی آن شب سرد سال ۱۹۱۲ ارائه می‌دهد، اما بررسی تمام جزئیات این نسخه‌ی سه‌بعدی ممکن است سال‌ها طول بکشد. استیفنسن می‌گوید:« تایتانیک فقط داستان‌هایش را آرام آرام با ما درمیان می‌گذارد و هر بار، ما را مشتاق‌تر از قبل رها می‌کند.»
منبع: bbc
58323
