تینا مزدکی_بوئینگ ۷۰۷ نقطه‌ی عطفی در تاریخ هوانوردی آمریکا به‌شمار می‌آید؛ هواپیمایی که آغازگر عصر جت و متحول‌کننده‌ی سفرهای هوایی تجاری در ایالات متحده است. این هواپیمای جت که اواخر دهه‌ی ۱۹۵۰ معرفی شد، استانداردهای تازه‌ای در سرعت، بهره‌وری و راحتی مسافران ایجاد کرد و جایگاه آمریکا را به‌عنوان پیشرو در نوآوری‌های هوافضا تثبیت کرد.
تأثیر آن فقط محدود به حمل‌ونقل تجاری نبود، بلکه در حوزه‌ی نظامی هم نقشی کلیدی در عملیات‌های دوران جنگ سرد و دفاع ملی ایفا کرد. بر اساس داده‌های ch-Aviation، از مجموع ۱۰۱۰ فروند ۷۰۷ تولیدشده، تنها ۷۸ فروند هنوز فعال هستند. با این حال، این هواپیما به نماد پیشرفت آمریکایی تبدیل شد و صنعت هواپیمایی و سفرهای جهانی را برای دهه‌ها تحت تأثیر قرار داد.
ریشه‌های ساخت بوئینگ ۷۰۷ به اوایل دهه‌ی ۱۹۵۰ بازمی‌گردد؛ زمانی که بوئینگ تصمیم گرفت از فناوری موتورهای جت که در هواپیماهای نظامی با موفقیت به‌کار رفته بود، در ساخت هواپیماهای مسافربری استفاده کند. در آن زمان، ناوگان خطوط هوایی آمریکا عمدتاً از هواپیماهای ملخی تشکیل شده بود که کندتر، پر سروصداتر و ناکارآمدتر از گزینه‌های جت بودند. بوئینگ با درک نیاز به هواپیمایی سریع‌تر و مدرن‌تر، پروژه‌ی ساخت نمونه‌ی اولیه‌ی جت مسافربری را با نام مدل ۳۶۷-۸۰ یا همان «دش ۸۰» آغاز کرد.
دش ۸۰ و تولد ۷۰۷
بر اساس گزارش وب‌سایت This Day in Aviation، هواپیمای دش ۸۰ نخستین پرواز آزمایشی خود را در ۱۵ ژوئیه‌ی ۱۹۵۴ انجام داد که به‌عنوان یک دستاورد مهم در تاریخ هوانوردی شناخته می‌شود. این مدل به‌عنوان اثبات مفهومی برای سفرهای جت‌محور تجاری به‌کار رفت و مزایای موتور جت را نسبت به موتورهای پیستونی به نمایش گذاشت. موفقیت دش ۸۰، زمینه‌ساز طراحی و تولید بوئینگ ۷۰۷ شد؛ هواپیمایی که هم نیاز خطوط هوایی تجاری و هم مشتریان نظامی را پوشش می‌داد.
بوئینگ ۷۰۷ در سال ۱۹۵۸ به‌طور رسمی وارد ناوگان خطوط هوایی پان امریکن (Pan Am) شد. طبق اعلام موزه ملی هوا و فضا اسمیتسونیَن، در تاریخ ۲۶ اکتبر ۱۹۵۸، نخستین پرواز جتِ یک شرکت هواپیمایی آمریکایی از نیویورک به پاریس انجام شد. همچنین در ۱۰ دسامبر همان سال، پروازی دیگر با ۷۰۷ از نیویورک به میامی انجام شد که سطحی بی‌سابقه از سرعت و راحتی را به مسافران ارائه می‌داد.
پان‌ام خیلی زود پروازهای بین‌المللی با ۷۰۷ را هم آغاز کرد و مسیرهایی بین آمریکا و اروپا برقرار کرد. این هواپیما به‌سرعت به ستون فقرات ناوگان خطوط هوایی ایالات متحده تبدیل شد و سهم بزرگی در تسلط شرکت‌های آمریکایی بر صنعت جهانی هواپیمایی ایفا کرد. با ورود ۷۰۷، سفرهای هوایی در آمریکا متحول شد. برای نخستین‌بار، شرکت‌های هواپیمایی می‌توانستند پروازهای بدون توقف میان‌قاره‌ای و فرامنطقه‌ای ارائه دهند که زمان سفر را به‌طور چشمگیری کاهش داد و سفرهای دور را برای عموم قابل دسترس‌تر کرد. به گفته‌ی دایره‌المعارف بریتانیکا، تا پایان تولید در سال ۱۹۹۱، در مجموع ۱۰۱۰ فروند از این هواپیما ساخته شد.
کاهش زمان پرواز
پیش از ورود ۷۰۷، یک پرواز از نیویورک به لس‌آنجلس با هواپیماهای ملخی ممکن بود بیش از ۱۰ ساعت طول بکشد و نیاز به توقف‌های متعدد داشته باشد. اما با ۷۰۷ این سفر به حدود ۵ ساعت کاهش یافت و مسافران می‌توانستند در یک بعدازظهر از ساحل شرقی به غربی برسند. همین‌طور، پروازهای بین‌المللی که پیش‌تر یک روز کامل زمان می‌بردند، حالا در چند ساعت انجام می‌شدند. این تحول، انتظارات مسافران را دگرگون کرد و سطح تازه‌ای از استاندارد را در صنعت ایجاد کرد.
موفقیت ۷۰۷ به شرکت‌های هواپیمایی آمریکایی مانند پان‌ام، TWA و امریکن ایرلاینز کمک کرد تا جایگاه پیشرو در صنعت جهانی داشته باشند. این شرکت‌ها با گسترش شبکه‌های پروازی خود بر پایه‌ی این هواپیما، موقعیت خود را تثبیت کردند. مزیت‌های عملکردی ۷۰۷، باعث شد بوئینگ از رقیب آن زمانش، شرکت داگلاس با هواپیمای DC-۸، پیشی بگیرد.
بوئینگ با ارائه‌ی نسخه‌های مختلفی از ۷۰۷ با طول بدنه، ظرفیت و موتورهای متنوع، امکان سفارشی‌سازی آن را برای شرکت‌های مختلف فراهم کرد. تا دهه‌ی ۱۹۶۰، ۷۰۷ تبدیل به پرچم‌دار هواپیماهای جت شد و راه را برای تولید مدل‌های بعدی مانند بوئینگ ۷۲۷، ۷۳۷ و ۷۴۷ هموار کرد.
نسخه‌های نظامی: KC-۱۳۵ و E-۳ (AWACS)
تأثیر بوئینگ ۷۰۷ تنها به حوزه‌ی مسافری محدود نبود؛ طراحی منعطف آن، پای این هواپیما را به حوزه‌ی نظامی هم باز کرد و منجر به تولید نسخه‌های مختلفی برای ارتش شد. یکی از مهم‌ترین اقتباس‌های نظامی ۷۰۷، مدل KC-۱۳۵ بود؛ هواپیمای سوخت‌رسانی هوایی که نقش حیاتی در عملیات‌های نیروی هوایی داشت. طبق اطلاعات منتشرشده توسط نیروی هوایی، این مدل به‌طور هم‌زمان با نسخه‌ی تجاری ۷۰۷ توسعه یافت. KC-۱۳۵ این امکان را برای بمب‌افکن‌ها و جنگنده‌ها فراهم کرد تا در حین پرواز سوخت‌گیری کنند و برد عملیاتی آن‌ها افزایش یابد.
در طول جنگ سرد، KC-۱۳۵ نقشی کلیدی در گشت‌های راهبردی و مأموریت‌های واکنش سریع ایفا کرد. این مدل هنوز هم در خدمت است و با ۳۹۶ فروند فعال (۱۵۳ فروند در نیروی هوایی و باقی در گارد ملی یا واحدهای ذخیره)، به پشتیبانی از جنگنده‌های مدرن ادامه می‌دهد.
جایگاه فرهنگی بوئینگ
علاوه بر دستاوردهای فنی، بوئینگ ۷۰۷ به نماد فرهنگی پیشرفت تبدیل شد. در دهه‌ی ۶۰، این هواپیما نماد عصر جت و آینده‌ی سفرهای هوایی شد و در تبلیغات، فیلم‌ها و فرهنگ عمومی به‌عنوان یک شاهکار مدرن و فناورانه شناخته می‌شد.
بوئینگ ۷۰۷ به‌عنوان هواپیمای رسمی ریاست‌جمهوری آمریکا (ایرفورس وان) نیز مورد استفاده قرار گرفت. رؤسای جمهور آمریکا از دوایت آیزنهاور تا ریچارد نیکسون، از این مدل استفاده می‌کردند. یکی از به‌یادماندنی‌ترین لحظات تاریخی مرتبط با این هواپیما، سوگند خوردن لیندون بی. جانسون به‌عنوان رئیس‌جمهور آمریکا پس از ترور جان اف. کندی در داخل ایرفورس وان در ۲۲ نوامبر ۱۹۶۳ بود.
این هواپیما در فیلم‌های سینمایی، برنامه‌های تلویزیونی و تبلیغات به‌کرات دیده می‌شد و جایگاه خود را به‌عنوان نماد تکنولوژی تثبیت کرد. افراد سرشناس از جمله فرانک سیناترا مالک خصوصی ۷۰۷ بودند. جان تراولتا، بازیگر معروف نیز یک فروند ۷۰۷ بازنشسته‌ی خطوط هوایی Qantas را که در سال ۱۹۶۴ ساخته شده بود، خریداری کرد.
اگرچه بوئینگ ۷۰۷ دیگر در خطوط هوایی تجاری استفاده نمی‌شود، اما تأثیر آن همچنان پابرجاست. چند فروند از این هواپیما در موزه‌های مختلف آمریکا حفظ شده‌اند تا نسل‌های آینده با نقش آن در تاریخ هوانوردی آشنا شوند.
نمونه‌هایی از موزه‌هایی که ۷۰۷ را نگه‌داری می‌کنند:
- موزه ملی نیروی هوایی آمریکا (دیتون، اوهایو): یک فروند مدل مخصوص حمل‌ونقل ریاست‌جمهوری را نمایش می‌دهد.
- موزه پرواز (سیاتل، واشنگتن): یکی از نمونه‌های اولیه‌ی ۷۰۷ را در معرض نمایش قرار داده.
- موزه هوافضای پیما (توسان، آریزونا): نمونه‌های نظامی ۷۰۷ از جمله یک AWACS بازنشسته را نگه‌داری می‌کند.
بوئینگ ۷۰۷ یکی از نقاط عطف صنعت هوانوردی آمریکا بود؛ با سرعت، برد و راحتی بی‌سابقه، استانداردهای تازه‌ای را تعیین کرد. تأثیر آن نه‌تنها در بخش تجاری بلکه در دفاعی هم محسوس بود.
منبع: simpleflying
۵۸۳۲۳
