به گزارش سیلاد، برخلاف برخی سایت‌های پیشاتاریخی که به‌شکل حفاری‌های خام و ساده ایجاد شده‌اند، در اینجا نشانه‌هایی از مهارت معماری بالا دیده می‌شود. دیوارهای سنگی با دقت تراشیده شده‌اند و برخی قسمت‌ها به‌شکلی هنرمندانه طراحی شده‌اند.
به نقل از یک‌پزشک، در میان این سازه‌ی زیرزمینی، گودال‌های دایره‌ای و فضاهای باز متعددی وجود دارد که به‌نظر می‌رسد برای مراسم آیینی و نیایش مورد استفاده قرار می‌گرفته‌اند. اما نکته‌ی جالب‌تر، پژوهشی در سال ۲۰۲۰ است که نشان داد این ساختار احتمالاً با درنظرگرفتن ویژگی‌های آکوستیک (Acoustic Properties) طراحی شده است.
بررسی‌ها نشان می‌دهند که فرکانس‌های صوتی در اتاق‌های مختلف، به‌طور منظم تنظیم شده‌اند و به الگویی مشابه گام موسیقی (Musical Whole-Tone Scale) شباهت دارند. اگر این نظریه درست باشد، هیپوژیوم هال سافلینی یکی از قدیمی‌ترین نمونه‌های شناخته‌شده از معماری طراحی‌شده برای صدا و موسیقی خواهد بود.
حفاری‌های این سایت، مجموعه‌ای از اشیای باستانی را آشکار کرده است، از جمله ظروف سفالی، زیورآلات شخصی، مجسمه‌های کوچک از حیوانات و پیکره‌های بزرگ‌تر انسانی.
اما یکی از حیرت‌انگیزترین یافته‌ها، مجسمه‌ی «بانوی خفته» (The Sleeping Lady) است؛ یک پیکره‌ی سفالی کوچک که روی آن آثار رنگ اُخرا (Red Ochre Pigment) باقی مانده است.
برخی محققان این پیکره را نمادی از مادر طبیعت (Mother Nature) می‌دانند، درحالی‌که برخی دیگر آن را نشانگر مرگ و خواب ابدی تفسیر می‌کنند.
۵۸۵۸
