به گزارش خبرگزاری سیلاد، در تاریخ ۱۳ مارس ۲۰۲۵، نیروی هوایی الجزایر اولین جنگنده‌های سوخو Su-۳۵ را به خدمت گرفت. این تحویل در حالی انجام شد که الجزایر به سومین کشور خارجی بهره‌بردار از این جنگنده تبدیل شد، پس از آنکه مصر سفارش خود را لغو کرد. این اقدام در راستای نوسازی ناوگان جنگنده‌های الجزایر، حفظ توان عملیاتی و هماهنگی با راهبردهای تأمین تجهیزات دفاعی این کشور صورت گرفته است. گزارش‌ها حاکی از آن است که جنگنده‌های تحویل‌شده در ابتدا برای مصر تولید شده بودند، اما این کشور در نتیجه فشارهای اقتصادی و سیاسی غرب از خرید آنها منصرف شد.
ایران نیز در ۲۷ ژانویه ۲۰۲۵ خرید جنگنده‌های Su-۳۵ روسی را تأیید کرد تا جایگزین F-۱۴ و F-۴ آمریکایی شود. کارشناسان بر این باورند که پذیرش Su-۳۵ توسط الجزایر، ناشی از تأخیر در تولید جنگنده نسل پنجم Su-۵۷ بوده و به‌عنوان یک راه‌حل موقتی انتخاب شده است.
الجزایر از سال ۲۰۲۱ مذاکراتی را برای خرید جنگنده‌های Su-۵۷ آغاز کرد و گفته می‌شود که خلبانان این کشور در حال آموزش در روسیه هستند، هرچند زمان دقیق تحویل این جنگنده‌ها هنوز مشخص نشده است. محدودیت‌های تولید و اولویت‌بندی تحویل به نیروی هوایی روسیه، باعث نامشخص بودن برنامه تحویل به الجزایر شده است. برخی تحلیل‌گران معتقدند که Su-۵۷ جایگزین رهگیرهای بازنشسته MiG-۲۵ در ناوگان هوایی الجزایر خواهد شد، اما هنوز تأیید رسمی در این خصوص ارائه نشده است.
در حال حاضر، نیروی هوایی الجزایر بیش از ۷۰ فروند Su-۳۰MKA را به‌عنوان جنگنده چندمنظوره اصلی خود در اختیار دارد که از سال ۲۰۰۶ خریداری شده‌اند. این جنگنده‌ها به دلیل بهره‌گیری از سامانه‌های مدرن الکترونیکی، راداری و پیشرانه‌ای، توانایی اجرای عملیات برتری هوایی، حمله به اهداف زمینی و مأموریت‌های شناسایی را دارند. گزارش‌ها نشان می‌دهد که ممکن است برنامه‌ای برای ارتقای Su-۳۰MKA با تجهیز به سامانه‌های Su-۳۵ مانند موتور AL-۴۱F-۱S و رادار Irbis-E در دستور کار باشد.
جنگنده Su-۳۵ که به‌عنوان تکامل‌یافته Su-۲۷M توسعه یافته، شامل اصلاحاتی نظیر حذف بالچه‌های کنترلی (Canards) موجود در مدل‌های Su-۳۰MKI و Su-۳۷ و جایگزینی آنها با سامانه‌های رانش برداری است. این جنگنده با استفاده از مواد کامپوزیتی سبک‌تر، بهبود آیرودینامیک و استحکام داخلی بیشتر برای عملیات در شرایط سخت، طراحی شده است. کابین Su-۳۵ دارای نمایشگرهای دیجیتالی تمام‌شیشه‌ای است که به بهبود مدیریت مأموریت و ارتباطات خلبان کمک می‌کند. این جنگنده با دو موتور AL-۴۱F-۱S قادر است به حداکثر سرعت ۲.۲۵ ماخ و برد عملیاتی ۳۶۰۰ کیلومتر دست یابد. همچنین رادار Irbis-E آن توانایی کشف اهداف تا برد ۳۵۰ کیلومتری را داراست و برخی مدل‌ها مجهز به رادارهای ثانویه AESA در ریشه بال‌ها برای افزایش کارایی شناسایی و هدف‌گیری هستند. سیستم‌های جنگ الکترونیک Su-۳۵ نیز برای بهبود بقاپذیری در نبردهای هوایی طراحی شده است.
تسلیحات این جنگنده شامل موشک‌های هوا به هوا R-۷۷ و R-۷۳، موشک‌های کروز Kh-۳۱ و Kh-۵۹، بمب‌های هدایت‌شونده KAB-۵۰۰ و KAB-۱۵۰۰ و توپ ۳۰ میلی‌متری GSh-۳۰-۱ است. Su-۳۵ دارای ۱۴ جایگاه تسلیحاتی خارجی با ظرفیت حمل بیش از ۸۰۰۰ کیلوگرم محموله است که امکان انجام مأموریت‌های برتری هوایی، حملات تاکتیکی و رهگیری را فراهم می‌کند. با توجه به تأخیر در تحویل Su-۵۷، خرید Su-۳۵ توسط الجزایر، اقدامی در راستای حفظ توانمندی‌های دفاع هوایی این کشور تا زمان دریافت جنگنده‌های نسل پنجم محسوب می‌شود. این خرید در ادامه توافقات پیشین الجزایر با روسیه صورت گرفته و انتظار می‌رود که Su-۳۵ در کنار ناوگان Su-۳۰MKA ادغام شود.
منبع: armyrecognition
۲۲۷۲۲۷
