به گزارش سیلاد روزنامه جوان نوشت: اکثر مخاطبان با دیدن صحنه‌های دیدار زلنسکی و ترامپ و ادبیات به‌شدت تحقیرآمیز ترامپ و معاونش خطاب به رئیس‌جمهور یک کشور اروپایی، معتقدند که زلنسکی در این ماجرا تمام شد و امریکا به عنوان یک قدرت بلامنازع خود را تثبیت کرد.
اگر دقت کنید می‌بینید که زلنسکی در این دیدار در مقابل فرعونی، چون ترامپ و معاونش به طور عجیبی بسیار محکم و با اعتماد به‌نفس صحبت می‌کرد و در هنگام تندخویی‌های آنان دست‌هایش را بسته بود، به خصوص که میدانست دوربین‌های حاضر رسانه‌ها این تصاویر را به تمام جهان ارسال می‌کنند. او تا آخر این ماجرا محکم ایستاد و کم نیاورد (به بعد از این کاری نداریم) و (حداقل در ظاهر) از منافع ملی مردمش دفاع کرد.
او که پیشتر در مقابل شخصیت قدرتمندی، چون پوتین هم محکم ایستاده بود، حالا حتماً محبوبیتش در بین دو گروه به شدت بالا رفته است: هم مردم کشورش و هم سران کشورهای اروپایی که پیشتر از پوتین و الان چه بسا بیشتر، از ترامپ دل خوشی ندارند یا از او متنفرند. حالا زلنسکی با این دو امتیاز مهم نه تنها تمام نشده که چه بسا تازه حیات سیاسی واقعی او شروع شده است، به خصوص که در پایان این نشست، قرارداد هدیه‌کردن معادن قیمتی اوکراین به ترامپ هم به بن‌بست رسید و امضا نشد و تاجر خودشیفته داستان ما سرش بی‌کلاه ماند و زلنسکی توانست بیش‌ازپیش حمایت اروپا را بخرد و چه بسا تمام عصبانیت‌های طرف امریکایی در این ماجرا ناظر به همین باخت بوده باشد.
در حقیقت در این ماجرا، ترامپ به جز تحقیر یک رئیس‌جمهور در جلوی دوربین‌ها چیزی کاسبی نکرد، اما حالا ماکرون با خیال راحت‌تری از زلنسکی حمایت می‌کند و لندن هم روابط گرم‌تری با او خواهد داشت و اروپا در موضوع اوکراین هماهنگ‌تر و البته مستقل‌تر عمل خواهد کرد و این چیزی نیست که ما آن را ساده‌لوحانه باخت زلنسکی تصور کنیم.
برخی معتقدند که این میزان استحکام و اعتماد به‌نفس میهمان کاخ سفید باورکردنی نیست و به نظر می‌رسد این ماجرا از قبل برنامه‌ریزی‌شده و به قول براندازهای وطنی «کار خودشان بوده» است! بله این امکان وجود دارد، اما بیشتر از آنکه این برنامه‌ریزی و هماهنگی با امریکا انجام شده باشد، به نظر می‌رسد که با اروپای زخمی از ترامپ صورت گرفته باشد و ادامه حمایت‌های آنان از اوکراین منوط به این استحکام و برسرموضع‌بودن و قدرتمندی در جلوی این قلدر ترکتاز بوده باشد، به خصوص اگر نگاه کنیم که این دیدار سود مادی پیش‌بینی‌شده قبلی را برای امریکا نداشت و برخلاف تصور و تقلای ترامپ، برگرداندن هیمنه و قدرت پیشین امریکا به چنددهه پیش غیرممکن است ضمن اینکه جهان به سرعت به سمت چندقطبی جدیدی می‌رود که چین و اروپا از قطب‌های آن به شمار می‌روند.
اما نکته مهم و لازم‌الذکر این است که ترامپ در این بازی، یک باخت بزرگ‌تر و جدی‌تری هم داشته و دارد و آن نشان‌دادن ناخواسته یک چهره واقعی و بدون رتوش از خودش است. حالا دیگر همه کسانی که راه نجات و رستگاری و سعادت و عاقبت‌به‌خیری را به جای بستن با خدایان اروپایی، در بستن با «کدخدا» نشان می‌دادند، اگر اندکی عقل و شرف در وجودشان باشد حتماً باید عقب بنشینند و ساکت باشند و توبه کنند و بپذیرند که حالاحالاها خیلی کار دارند تا یک سیاستمدار حداقلی و ملی شناخته شوند. این چهره فرعون عصر ما حالا در قاب بازسازی‌شده دوربین‌های هالیوود نیست؛ چهره واقعی یک تاجر نامرد و بدحساب و نمونه و عبرت خوبی برای سیاستمداران و سران کشورهای مستقل و حتی غیرمستقل جهان و به خصوص کشورهای عربی و اسلامی فراوانی است که بر اساس وعده‌های مکرر او در صف آشتی با شیطان بزرگ و حرامزاده‌ای به اسم اسرائیل نوبت گرفته‌اند یا پنهانی با او سروسر و دادودهش‌هایی دارند! واز فردای بی‌فرجام و ناکام خود بی‌خبرند؛ همان فردایی که رهبر فرزانه انقلاب درست سه سال پیش در دهم اسفند ۱۴۰۰ هشدارش را به آنان و به خودمان داده بود: «پشتیبانی قدرت‌های غربی از کشورها و دولت‌هایی که دست‌نشانده آنها هستند، یک سراب است؛ واقعیت ندارد. این را “همه دولت‌ها” بدانند.» فاعتبروا یا اولی‌الابصار.
21302