به گزارش خبرگزاری سیلاد استان سمنان دکتر سید سعید کساییان بیان نمود: سال گذشته ۵۰ نفر در نقاط مختلف تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی استان سمنان به بیماری سالک مبتلا شدند. طبق گزارش‌ها پس از گذشت ۲۳ سال از زمان شروع شیوع بیماری سالک در شهرستان دامغان، سال ۱۴۰۱ کمترین آمار مبتلایان به بیماری سالک ثبت شد.
وی ادامه داد: طبق گزارش‌ها ۲ سال پیش ابتلا به سالک یکهزار نفر در نقاط مختلف استان سمنان ثبت شده بود که اکنون با اقدامات انجام شده به حدود ۵۰ بیمار کاهش یافته است. ابتلا به سالک فقط مربوط به شهرستان دامغان نیست و به صورت موردی در دیگر مناطق تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی استان سمنان نیز گزارش می‌شود.
رئیس مرکز بهداشت استان سمنان تصریح کرد: داروهای لازم برای درمان سالک مانند تانک ازت به میزان کافی در مراکز درمانی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی استان سمنان تامین شد و نگرانی بابت کمبود این قلم دارویی وجود ندارد.
وی یادآور شد: امسال یک مورد ابتلا به سالک در مرداد ماه و بین سه تا چهار مورد در شهریور ماه در مناطق تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی استان سمنان گزارش شد. اوج شیوع سالک در آبان ماه است، اما در دیگر ماه‌های سال نیز احتمال ابتلا به سالک وجود دارد و دانشگاه علوم‌پزشکی استان سمنان در آمادگی کامل برای خدمات رسانی در این زمینه قرار دارد.
دکتر کسائیان با تاکید بر اینکه بیماری سالک قابل ریشه‌کنی نیست ولی قابل‌کنترل است که در این راستا باید برای کاهش بیماری، از راه‌های کنترلی و افزایش دانش لازم برای مردم استفاده کرد، اظهار کرد: با مقایسه گزارش‌های مربوط به ابتلا به سالک از ابتدای امسال تا کنون در مقایسه با سال گذشته، پیش بینی می‌شود امسال نیز مانند سال گذشته سالک شیوع چندانی نداشته و آمار مانند سال گذشته باشد.
لازم به ذکر است: بیماری پوستی سالک بر اثر گزش نوعی پشه خاکی به انسان منتقل می‌شود و در ایران دو نوع سالک شهری یا نوع خشک و روستایی یا نوع مرطوب وجود دارد؛ در سالک روستایی، موش‌های صحرایی مخزن بیماری هستند و پشه خاکی ماده پس از خونخواری از موش صحرایی مبتلا، آلوده می‌شود و با گزش فرد سالم باعث انتقال بیماری می‌شود. در سالک شهری، مخزن بیماری بیشتر بیماران مبتلا و به طور تصادفی سگ‌ها هستند، به این ترتیب پشه خاکی ماده پس از خونخواری از اطراف زخم سالک، آلوده شده و با گزش فرد سالم باعث انتقال بیماری می‌شود. سالک یک بیماری پوستی انگلی و مشترک بین انسان و حیوان است که در اثر گزش پشه خاکی ماده و انتقال انگل سالک ایجاد و اغلب به شکل یک زخم دیده می‌شود.
