ساعت‌های هوشمند: سلاح مخفی انسان علیه پاندمی

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که ساعت‌های هوشمند می‌توانند ابتلا به بیماری را حتی پیش از بروز علائم، با دقتی تا ۹۰ درصد شناسایی کنند. این قابلیت می‌تواند در کاهش شیوع بیماری‌های واگیردار، از جمله کووید-۱۹ و آنفلوآنزا، نقش کلیدی داشته باشد.

به گزارش سیلاد و به نقل از سای‌تک‌دیلی، بر اساس مطالعه‌ای که در دانشگاه‌های آلتو، استنفورد و تگزاس A&M انجام شده و در مجله PNAS Nexus منتشر شده است، این فناوری پوشیدنی می‌تواند به شناسایی زودهنگام علائم فیزیولوژیکی بیماری کمک کند.
به گفته مارت وسینورم از دانشگاه آلتو، ساعت‌های هوشمند امروزی توانایی ردیابی تغییرات جزئی در نرخ تنفس، ضربان قلب، دمای پوست و دیگر شاخص‌های فیزیولوژیکی را دارند. این توانایی، همراه با تحلیل داده‌های گسترده‌ی اپیدمیولوژیکی، می‌تواند به مدل‌سازی دقیق نحوه‌ی گسترش بیماری‌ها کمک کند.
 

مطالعات نشان داده‌اند که افراد معمولاً ۶۶ تا ۹۰ درصد از تماس‌های اجتماعی خود را پس از احساس بیماری کاهش می‌دهند. حال اگر ساعت‌های هوشمند بتوانند هشدار ابتلا را چند روز زودتر بدهند، افراد می‌توانند اقدامات پیشگیرانه مانند خودقرنطینه‌سازی، استفاده از ماسک یا انجام تست‌های تشخیصی را زودتر انجام دهند. حتی اگر تنها ۶۶ تا ۷۵ درصد افراد به این هشدارها توجه کنند، میزان انتقال بیماری می‌تواند تا ۴۰ تا ۶۵ درصد کاهش یابد.
 

وسینورم معتقد است که این فناوری می‌تواند در مقابله با بیماری‌های نوظهور مانند آنفلوآنزای پرندگان (H5N1) یا حتی سایر ویروس‌های خطرناک، مانند HIV، مفید باشد. ترکیب این داده‌ها با روش‌های پیشرفته‌ی یادگیری ماشین می‌تواند به تفکیک انواع بیماری‌ها و ارائه واکنش‌های متناسب کمک کند.
 

پژوهشگران برای نخستین بار داده‌های واقعی از مطالعات مختلف را ترکیب کرده و مدل‌های ریاضی دقیقی برای بررسی نحوه انتشار عفونت‌ها ارائه داده‌اند. این مدل‌ها می‌توانند جایگزین روش‌های سخت‌گیرانه‌ای مانند قرنطینه‌های گسترده و تعطیلی‌های عمومی شوند.
در آینده، هشدار زودهنگام از طریق ساعت‌های هوشمند می‌تواند به سیاست‌گذاران کمک کند تا تصمیمات هوشمندانه‌تری برای مهار بیماری‌ها بگیرند.

وسینورم می‌گوید: «در یک سناریوی همه‌گیری، حتی امکان دارد دولت‌ها به این نتیجه برسند که توزیع رایگان ساعت‌های هوشمند، یک راهکار به‌صرفه برای کنترل شیوع بیماری باشد.»
هرچند این ایده چالش‌های اخلاقی خود را دارد، اما یک چیز قطعی است: فناوری پوشیدنی، می‌تواند آینده مدیریت بیماری‌های واگیردار را متحول کند.