سیستم جدید هوش مصنوعی گوگل می‌تواند اکتشاف‌های علمی بزرگ انجام دهد
سیستم جدید هوش مصنوعی گوگل می‌تواند اکتشاف‌های علمی بزرگ انجام دهد
دانشمندانی که از این سیستم استفاده کرده‌اند، آن را چیزی شبیه به داشتن همکاری بسیار آگاه و مفید توصیف می‌کنند. این سیستم را تاکنون پژوهشگران امپریال کالج لندن استفاده کرده و توانسته‌اند کارهای تحقیقاتی خود را بسیار سریع‌تر از زمانی که بدون این سیستم انجام می‌دادند، بازتولید کنند.
یک دانشمند متخصص برای استفاده از این سیستم، از زبان عادی برای ارائه هدف پژوهشی استفاده می‌کند. این سیستم در ادامه، منابع و مقالات علمی منتشرشده را بررسی و آن‌ها را جمع‌بندی می‌کند، در عین حال می‌تواند یافته‌های خود را هم بررسی کند و فرضیه‌های جدید و آزمایش‌های احتمالی را که ممکن است آن‌ها را تایید کنند، پیشنهاد دهد و همه این‌ها را در حالی ارائه کند که به منابع علمی ارجاع داده است و درباره پیشنهادهایش توضیحاتی می‌دهد.
گوگل اعلام کرده که این سیستم به‌طور خاص برای همکاری طراحی شده است، نه برای خودکارسازی کامل پژوهش از طریق هوش مصنوعی. دانشمندان می‌توانند با این سیستم گفتگو کنند، بازخورد ارائه دهند و درک آن را تغییر دهند که این امر ممکن است به مرور زمان باعث بهبود آن شود.
این شرکت مجموعه‌ای از روش‌های مختلف را برای ارزیابی این سیستم به کار گرفت، از جمله اینکه از متخصصان خواست ۱۵ «هدف پژوهشی چالش‌برانگیز و باز در حوزه تخصصی خود» ارائه دهند و از کوــساینتیست بخواهند راه‌حل‌های احتمالی برای آن‌ها تولید کند. آن متخصصان این ابزار جدید را بالاتر و سرتر از سایر ابزارهای موجود ارزیابی کردند.
دانشمندان حدس زدند که این سیستم می‌تواند روشی جدید برای سرعت بخشیدن به ایجاد فرضیه‌های نو و دستیابی به پیشرفت‌های جدید در طیف وسیعی از موضوعات مهم باشد. برای مثال، این سیستم پیش از این برای پژوهش درباره مقاومت ضدمیکروبی استفاده شده است؛ موضوعی که سازمان بهداشت جهانی آن را یکی از بزرگترین تهدیدها برای سلامت و ایمنی جهانی می‌داند.
خوزه پنادس که سرپرستی مشترک این کار آزمایشی را در بخش بیماری‌های عفونی امپریال [کالج لندن] بر عهده داشت، گفت: «علم آزمایشگاهی منابع زیادی مصرف می‌کند و با در نظر گرفتن چالش‌های جهانی مانند مقاومت ضدمیکروبی که در حال افزایش است، واضح است که باید با منابع کمتر، کارهای بیشتری انجام دهیم و روند کشف‌های جدید را تسریع کنیم.»
«وقتی تیم پژوهشی گوگل به ما مراجعه کرد تا پلتفرم هوش مصنوعی خود را آزمایش کنیم، متوجه شدیم که باید همان سوالات علمی را که پیش از این خودمان بررسی کرده بودیم و مبنای کارهای آزمایشی ما قرار گرفته بودند، به این سیستم واگذار کنیم.»
«این عملا به این معنا بود که الگوریتم توانست شواهد موجود را بررسی کند، احتمالات را تحلیل کند، سوالاتی مطرح کند، آزمایش‌هایی طراحی کند و دقیقا همان فرضیه‌ای را پیشنهاد دهد که ما پس از سال‌ها پژوهش علمی طاقت‌فرسا به آن دست یافته بودیم، اما [این سیستم] در کسری از زمان [این کار را انجام داد].»
«این نوع پلتفرم هوش مصنوعی کوــساینتیست هنوز در مراحل اولیه است، اما ما هم‌اکنون می‌بینیم که چگونه می‌تواند توان علم را به‌طور چشمگیری افزایش دهد.»
پروفسور پنادس گفت که این سیستم «ترسناک» است، زیرا نمی‌توان دقیقا دانست که چگونه ممکن است تکامل پیدا کند. برای مثال، اگرچه این سیستم نمی‌تواند بلاواسطه و یکسره کار یک دانشمند را انجام دهد، ممکن است در نهایت بخشی از کارهای آنان را خودکار کند.
گوگل در اطلاعیه‌اش اعلام کرد که این نوآوری «پرسش‌های متعددی را مطرح می‌کند»، از جمله اینکه دانشمندان چگونه می‌توانند فرضیه‌های متعدد آن را به‌سرعت ارزیابی کنند، همچنین چگونه باید مشارکت این سیستم در پژوهش‌ها را ثبت کرد و این نوآوری چگونه مسائل عملی را تغییر خواهد داد؛ مسائلی از این دست که چه کسی به‌عنوان صاحب اعتبار پژوهش شناخته می‌شود و چگونه می‌توان برای دریافت بودجه اقدام کرد. گوگل همچنین درباره نحوه اطمینان از حفظ خلاقیت در پژوهش‌های علمی ابراز نگرانی کرد و گفت که کوــساینتیست به ایجاد سوالاتی درباره «حفظ تنوع [فرضیه‌ها] و کشف‌های تصادفی در تولید فرضیه‌ها» دامن زده است.
اما دانشمندان گفتند که این سیستم همچنین می‌تواند راه‌های کاملا جدیدی برای پاسخ به سوالات فوری ارائه دهد که پژوهشگران در حال حاضر به‌سرعت در تلاش برای یافتن پاسخ آن‌ها هستند.
مری رایان، معاون پژوهش و کارآفرینی در امپریال [ کالج لندن]، گفت: «جهان با چالش‌های پیچیده متعددی روبرو است‌ــ از همه‌گیری‌ها گرفته تا پایداری محیط‌‌زیست و امنیت غذایی. برای پاسخ به این نیازهای فوری، باید فرایندهای سنتی تحقیق و توسعه را تسریع کرد و هوش مصنوعی به طور فزاینده‌ای از اکتشاف‌های علمی و پیشرفت‌های نوآورانه پشتیبانی خواهد کرد.»
گوگل در حال حاضر، این سیستم را تنها از طریق یک «برنامه آزمایش‌کنندگان مورداعتماد» در دسترس قرار می‌دهد که هدف آن اطمینان از این است که افرادی مسئول از این سیستم استفاده می‌کنند. پژوهشگران می‌توانند از طریق گوگل به این برنامه بپیوندند.
