مواجهه با طالبان ؛ اتخاذ یک موضع برای ثبت در تاریخ!

حدودا یکسال بعد از انقلاب اسلامی در ایران ، شوروی به افغانستان حمله کرد و رژیم وابسته به خود را به رهبری ببرک کارمل بر سر کار آورد. ابرقدرت اشغالگر شرق با همه ابهتی که داشت نتوانست بیشتر از یک دهه در افغانستان تاب بیاورد و با تلاش مجاهدین وقت با خاطره ی تلخ شکست و عقب نشینی بیرون رانده شد.آن سالها مردم ایران با وجود آن‌که خود درگیر جنگی خانمانسوز بودند میزبانی مهربان برای آوارگان افغانستانی شدند و به روایتی نزدیک به سه میلیون نفر پناهنده را به کشور خود راه دادند. آن روزها در بعضی از محله های حاشیه ی شهر هایی مانند مشهد که راه می رفتی نمی دانستی که در افغانستانی یا ایران.
یادم نمی رود بعدها برای اولین بار که به افغانستان هم رفته بودم وقتی برای پرداخت پول ، به شوخی چک مسافرتی ای به پسر بچه ی واکسی در کنار هتل در هرات نشان دادم ، او نه تنها آن را که تازه در ایران هم منتشر شده بود می شناخت که به راحتی بقیه اش را با پول کشورم به من بازپرداخت.
آن جا باهر کس که صحبت می کردی یا قبلا مدتی را در ایران سپری کرده بود و ایران را خوب بلد بود و یا هنوز کسی را در ایران داشت.آن جا اگر بروی هنوز با زبان خودت با تو حرف می زنند، خاطرات زیبایی از کشورت دارند و آن قدر وجوه مشترک با تو دارند که اصلا حس نمی کنی که در خارج از ایران هستی.کدام کشور همسایه دیگری این ویژگی را دارد؟
سالهای بعد اما سایه ی جنگ و کشمکش با درگیری بین جنگ سالارها که به دنبال قدرت و حکومت بودند در افغانستان ماند و مردم بی دفاع را در نبود امنیت و آرامش ناامید و خسته کرد و این خود بهانه ای شد که باور کردند جریان نوظهور طالبان ممکن است با تکیه بر قدرت همه را سر جای خود بنشاند و به همین دلیل در مقابلش مقاومت زیادی نکردند.
اما طالبان هم که نه علم حکومت داشت و نه قایل به آرای مردم بود و آمده بود که هرطور شده مردم را با روش خودش به بهشت ببرد و با قرائت تکفیری از اسلام میخواست کشورداری کند به بن بست سیاسی رسید و توسط ائتلاف جهانی برداشته شد.
با برچیده شدن حکومت طالبان( یا بقول خودشان امارت اسلامی) دوباره امید در دل افغانستان زنده شد و شور بازسازی کشور به راه افتاد . کشورهای بسیاری برای کمک به بازسازی آن مساعدت کردند و کمک نیم میلیارد دلاری ایران یکی از برجسته ترین ها بود. هنوز جاده ای که ایران ساخته است ، راه آهنی که ایران کشیده است و شبکه انتقال و توزیع برقی که ایران از این محل احداث کرده است مورد استفاده جمعیت زیادی از مردم افغانستان است.
اما دیری نپایید که با بحران های سیاسی و فسادهای سازمان یافته از یکطرف و استمرار حضور نیروهای نظامی خارجی از سوی دیگر امید به بهبود شرایط تضعیف شد و سهم مردم مظلوم افغانستان بازهم نا امنی شد و تلفات .
فارغ از این که چرا نیروهای خارجی مقیم در افغانستان قبل از کمک به تحکیم دولت مرکزی از افغانستان خارج شدند و این خروج که به نفع طالبان بود چه آثار دراز مدتی داشت و دارد و فارغ این که نقش کشورهای دیگر در مذاکرات بین افغانستانی ها در چند کشور چگونه بود ، حالا که هنوز ‌طالبان در خلأ قدرت موجود دست برتر را در میدان جنگ در افغانستان دارد صمیمانه امیدواریم که دستگاه دیپلماسی کشورمان با موضوع افغانستان همچون گذشته به شکل فعال و کارشناسی شده برخورد کند . ‌ خدا کند مردم زجر کشیده و مظلوم افغانستان هم هر چه سریعتر روی آرامش را ببینند و حکومتی با رای مستقل و مستقیم آنها بر سر کار باشد.
درست است که گاهی می توان برگهایی از کتاب تاریخ را به دلخواه برای تبرئه ی اشغالگر عوض کرد اما تاریخ نشان داده است که حقایق در طول زمان از پس ابرها پدیدار می شوند ، ملت ها می مانند ‌ و روزهای سخت می روند و بالاخره سرنوشت مردم را خودشان در دست می گیرند.
موضع امروز ما – مایی که رفیق سالهای سخت مردم کشور همسایه بوده ایم – برای آن روزها اهمیت دارد ، حواسمان به این مهم باشد و اجر این همه رفاقت را زایل نکنیم.

۱۷۱۷