به گزارش سیلاد، اگرچه «دونالد ترامپ» در دوره اول ریاست جمهوری خود در ایالات متحده آشکارا متحدان دیرینه اروپایی واشنگتن را بیاعتبار کرد و از معاهدات بینالمللی، مانند توافقنامه آب و هوایی پاریس خارج شد، یکجانبهگرایی تهاجمی او موجب فروپاشی اتحادهای آمریکا نشد، چراکه این کشورها، ازجمله فرانسه، آلمان، ژاپن و کره جنوبی احساس میکردند که کاهش روابط با ایالات متحده برای منافع اقتصادی و امنیتی آنها خطرناکتر از تلاش برای ایستادگی در برابر سوءاستفادههای ترامپ خواهد بود.
به گزارش ایسنا، نشریه فارن افرز نوشت: اما این پویایی در دوره دوم ریاست جمهوری ترامپ در معرض آزمایش سختتری قرار گرفته است. این بار، بیاحترامی رئیس جمهور آمریکا به متحدان و شرکای اصلی بسیار بیشتر است. او از الحاق کانادا و گرینلند، بمباران مکزیک، بازپسگیری کانال پاناما و دست کشیدن از اوکراین و تایوان صحبت کرده است، که تنها چند نمونه از آنها هستند. ترامپ با ادعای اینکه متحدان در حال کلاهبرداری از ایالات متحده هستند، خواستار سرمایهگذاریهای بزرگ و نامشخص در ایالات متحده است که بسیار شبیه رشوه به نظر میآید.
بنابراین، میتوان گفت که او بیشتر بر این باور است که اتحادها مبنای یک شبکه سودمند متقابل نیستند، بلکه عناصری از یک باجخواهی حمایتی هستند و زمان آن رسیده است که ایالات متحده از مزایای آن بهرهمند شود.
رسانه آمریکایی در ادامه با اشاره به اینکه «متحدان ایالات متحده اکنون بسیار نگرانتر از قبل هستند»، افزود: این کشورها برخلاف هشت سال پیش، دیگر نمیتوانند پیامدهای عدم حمایت واشنگتن از خود در بحرانها را نادیده بگیرند. در عوض، طی دهه آینده، احتمال دارد که متحدان ایالات متحده بهطور قابل توجهی از آن فاصله بگیرند. آنها ممکن است هنوز به حمایت ایالات متحده امیدوار باشند اما در عین حال، با ایجاد ساختارهای اتحاد جایگزین، بررسی دستیابی به سلاحهای هستهای و حتی میانجیگری برای توافقهای صلح جداگانه با مخالفان منطقهای – به جای تقابل با آنها – در حال مقابله با احتمال غیبت ایالات متحده در هنگام بروز مشکلات هستند.
فارن افرز همچنین با اشاره عدم تمایل ترامپ برای کمک به اوکراین و اینکه او تحسین خود را نسبت به «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه ابراز کرده و مایل به ارتقای روابط با چین است، تاکید کرد که در واقع، متحدان چارهای جز تغییر استراتژیهای بلندمدت خود برای کاهش وابستگیشان به واشنگتن ندارند.
به نوشته این نشریه، برخی تغییرات در حال وقوع است. دولت ژاپن گسترش نیروی موشکی خود را آغاز کرده است و سیاستگذاران در کره جنوبی در حال بحث در مورد ساخت یک ناو هواپیمابر یا دنبال کردن سلاحهای هستهای هستند که همه این موارد به این کشورها کمک میکند تا بهطور مستقل قدرت خود را اعمال کنند. این اقدامات منعکس کننده گسترش دریایی چین و تهدیدات هستهای کره شمالی و بهویژه غیرقابل اعتماد بودن آمریکا است.
در اروپا نیز بودجههای دفاعی به سمت پنج درصد از تولید ناخالص داخلی که قبلاً بیسابقه بود، حرکت میکند. این سطح از هزینهها احتمالاً منجر به گسترش قابل توجه قدرت نظامی در اقتصادهای بزرگ قاره، مانند فرانسه، آلمان و لهستان خواهد شد که آنها را قادر میسازد تا به عنوان تامینکنندگان امنیت اروپا، مستقلتر عمل کنند.
فارن افرز تصریح کرد: اگر متحدان احساس کنند که تضمینهای امنیتی ایالات متحده غیرقابل اعتماد هستند، در نهایت مجبور خواهند شد پا را فراتر گذاشته و به دنبال سازش با دشمنان ایالات متحده باشند. بهعنوان مثال، شرکای کوچک و در معرض خطر مانند تایوان و کره جنوبی احتمالاً در صورت خروج واشنگتن از شرق آسیا، بر سر اختلافات ارضی، دفاع موشکی یا مرزهای دریایی با چین به توافق خواهند رسید. و اگر ترامپ سرانجام اوکراین را رها کند، سران کییف ممکن است مجبور شوند خسارات ارضی را بپذیرند و برای صلح تلاش کنند.
به نوشته نشریه آمریکایی، متحدان واشنگتن دیگر خود را در یک دنیای ایدهآل که در آن، ایالات متحده همچنان بهترین تأمینکننده امنیت برای متحدانش خواهد بود، نمیبینند و احتمال اینکه ایالات متحده تحت رهبری ترامپ یا یکی از پیروان او در نهایت کار درست را با متحدانش انجام دهد، بیش از هر زمان دیگری در هالهای از ابهام است.
بنابراین، اگرچه متحدان آمریکا فعلاً به واشنگتن متعهد هستند، اما آنها به اندازه کافی مضطرب هستند که به دنبال حمایت در جای دیگری باشند.
310310