حشره‌شناسان وزغ‌های نیشکر (نام علمی: Rhinella marina) را در کوئینزلند رها کردند. در اواخر قرن نوزدهم، صنعت نوپای نیشکر استرالیا با یک چالش مواجه شد. سوسک‌های بومی محصولاتی را به عنوان منبع تغذیه خود انتخاب کرده بودند و با خرد کردن ریشه‌ی محصول خسارات زیادی به بار می‌آوردند.
حشره‌شناسان در آن زمان در مورد موفقیت آشکار وزغ آمریکایی در مهار جمعیت سوسک‌های نیشکر در پورتوریکو شنیدند و در سال ۱۹۳۵ پس از وارد کردن جمعیت مولد از هاوایی، ۲۴۰۰ وزغ را در منطقه گوردون ویل کوئینزلند رها کردند.
وزغ نیشکر گونه‌ای وزغ بزرگ خشکی‌زی بومی آمریکای مرکزی و جنوبی است که توسط انسان به جزایر متعددی در اقیانوس آرام و دریای کارائیب و شمال استرالیا وارد شده و در فهرست بدترین صد گونه مهاجم دنیا قرار دارد.
پژوهشگران پیش از رها کردن این وزغ‌ها نتوانستند بررسی کنند که آیا این جانداران واقعاً سوسک‌های نیشکر را می‌خورند یا خیر و به گفته موزه ملی استرالیا، اثرات بالقوه زیست محیطی را ارزیابی نکردند. این کار کاملا بی‌تأثیر بود و جمعیت سوسک‌های نیشکر ثابت ماند و حشرات همچنان مزارع نیشکر را ویران می‌کردند.
در همین حال، جمعیت وزغ‌های نیشکر افزایش یافت و دوزیستان از کوئینزلند به سواحل نیو ساوت ولز، قلمرو شمالی و بخش‌هایی از شمال غربی استرالیا گسترش یافتند. وزغ‌های نیشکر سمی ترشح می‌کنند که می‌تواند حیواناتی را که آنها را می‌خورند بکشد.
ترشح این سم باعث کاهش شکارچیان بومی از جمله گل‌های شمالی (Dasyurus hallucatus) شد که اکنون در فهرست گونه‌های در معرض خطر انقراض قرار گرفته‌اند و آسیب زیادی به اکوسیستم‌ها وارد کرد. دولت استرالیا در وب‌سایت خود گفت: «وزغ‌های مهاجم آثار ویران‌کننده‌ای دارند، اما بعید است که هرگز روشی در مقیاس وسیع برای کنترل آنها در سراسر استرالیا وجود داشته باشد.»
۵۸۵۸
