«جان‌سخت» همچون یاران سامان قدوس در برنتفورد
سپهر ستاری: «سلهرست پارک» در اواسط دهه ۹۰ میلادی، «بولتون» در آغاز قرن بیست‌ویکم، «استوک سیتی» ۱۰ سال پیش و برنلی تا همین چند سال پیش؛ حالا «برنتفورد» با افتخار تمام صاحب و مالک عنوان «سرسخت‌ترین تیم» در لیگ برتر انگلیس است؛ تیمی که باعث شد «بن چیلول» ستاره نامدار چلسی به حدی از فشار حملاتش به ستوه بیاید که در زمین فریاد بزند: «لعنت بر شما»!
برنتفورد در چهار بازی خانگی این فصل خود، تیمی سرسخت نشان داده است. آرسنال در شب افتتاحیه فصل جدید مقابل برنتفورد تسلیم شد، برایتون به سختی و با گل برتری دقایق پایانی «لئاندرو تروسار» از جهنم گریخت و لیورپول هم در یک بازی تماشایی با تساوی ۳ بر ۳ مقابل میزبانش متوقف شد.
ورزشگاه «برنتفورد کامیونیتی» یا «نیو گریفین پارک» – که خیلی از مردم این اسم را ترجیح می‌دهند – سال گذشته افتتاح شد و با توجه به شیوع ویروسو کرونا، تاکنون هواداران برنتفورد تنها ۸ بار فرصت حضور در ورزشگاه جدید تیم‌شان را پیدا کرده‌اند. با این حال جوی که آنها در این استادیوم خلق کرده‌اند، باعث شده این ورزشگاه به یکی از سخت‌ترین مکان‌ها برای رقبا تبدیل شود.
چلسی این هفته به سختی و با شوت زیبای «بن چیلول» در نیمه نخست، سه امتیاز مسابقه با برنتفورد را به دست آورد اما قرمزهای تازه‌وارد به لیگ برتر در نیمه دوم، کاملاً بر بازی تسلط داشتند. شوت مدافع چپ ملی‌پوش آبی‌های لندنی تنها ضربه در چهارچوب قهرمان اروپا در طول نود دقیقه بود. بی‌دلیل نبود که «توماس فرانک» سرمربی برنتفورد در کنفرانس خبری پس از پایان مسابقه به نحوه بازی شاگردانش و مهار کردن چلسی افتخار نمود.
تیم میزبان در نیمه دوم، ۱۵ بار به سمت دروازه میهمان شلیک کرد که ۷ مورد در چهارچوب قرار داشت. این امر یک حقیقت را بر ملا کرد؛ «توماس توخل» که پیش از این بازی، آنالیز زیادی روی حریفش انجام داده بود، در نهایت هیچ راهکاری برای حملات بی‌پایان برنتفورد نیافت.
یک فاکتور مهم در کنترل بازی توسط برنتفورد تعهد تک‌تک سرخ‌وسفیدها در جلو کشیدن حین ضربات ایستگاهی و پرتاب‌های اوت بود. «ماتیاس زانکا یورگنسن» ماموریت پرتاب‌های سمت راست را بر عهده داشت، در حالی که «اتان پینوک» در سمت چپ همین کار را انجام می‌داد. پرتاب‌های برنتفورد به محوطه جریمه آبی‌های استمفوردبریج بسیار خطرناک بود و چلسی که نمی‌دانست چگونه این توپ‌ها را دور کند، بارها دروازه‌اش را در معرض فروپاشی دید اما درخشش «ادوارد مندی» آبی‌های لندنی را نجات داد.
پرتاب‌های اوت برنتفورد به قدری مطمئن و هوشمندانه است که هر وقت آنها در نیمه زمین حریف صاحب پرتاب می‌شوند، هواداران‌شان طوری می‌ایستند و خوشحالی می‌کنند که انگار منتظر به ثمر رسیدن گل هستند.
واقعیت امر هم این است که چلسی کسب پیروزی مقابل برننفورد را به طور کامل مدیون مندی است که در این بازی بیستمین کلین‌شیت خود را در سی‌وهشتمین بازی لیگ برتری‌اش به ثبت رساند. در تاریخ لیگ برتر انگلیس فقط «پتر چک»، «په‌په رینا»، «آلیسون بکر» و «روی کارول» سریع‌تر از گلر سنگالی به این تعداد کلین‌شیت رسیده بودند. البته فاکتور «شانس» هم بیتاثیر نبود؛ چرا که «برایان امبومو» در دو صحنه توانست مندی را شکست دهد اما شوت‌های او به تیر دروازه برخورد کرد و راهی به دروازه نیافت. مهاجم فرانسوی امسال بیش از هر بازی دیگری در لیگ برتر انگلیس و بیش از کل فصل قبل خودش در چمپیونشیپ توپ را به تیرک زده است!
از طرفی باید به تفاوت بین نفرات دو تیم هم توجه کنیم؛ چلسی در این بازی «تیاگو سیلوا» و «آنتونیو رودیگر» – دو انتخاب اصلی توخل برای خط دفاعی – را در اختیار نداشت اما با نفرات جایگزین توانست به خوبی جای خالی این دو نفر را پر کند. در طرف مقابل «کریستفور آیر» گران‌قیمت‌ترین خرید تاریخ باشگاه برنتفورد که در تابستان با ۱۳.۵ میلیون پوند راهی این تیم شد، به دلیل مصدومیت همسترینگ نتوانست در ترکیب اصلی به میدان برود و «ویتالی یانلت» و «یوآن ویسا» نیز به خاطر مصدومیت‌های ران و قوزک پا در این بازی حضور نداشتند. غیبت آنها در ترکیب برنتفورد کاملا محسوس بود اما «توماس توخل» به حدی بازیکن داشت که «کای هاوارتس»، «جورجینیو» و «میسون مونت» را روی نیمکت بنشاند.
این‌ها نشان می‌دهد برنتفورد در دو بازی اخیر خانگی مقابل دو تیم مدعی چلسی و لیورپول، تا چه اندازه آنها را آزار داده؛ تیمی که به خوبی در حال تبدیل کردن ورزشگاه خانگی‌اش به یک قلعه نفوذناپذیر است.
نویسنده: جی هریس
مترجم: سپهر ستاری
۲۵۸ ۴۱
