یک راه چاره برای اساسنامه فدارسیون فوتبال

رسول باختر وکیل ورزشی: ماجرای اساسنامه فدراسیون فوتبال و ایراد فیفا به آن، مشکلی است که باید به هر شکل رفع شود و در این یادداشت نگاهی میندازیم به بند یک آن که بیشتر مد نظر فیفاست و آن را بررسی می کنیم.

در بند یک اساس‌نامه، با پیشوند موسسه عمومیِ غیردولتیِ غیرانتفاعی از فدراسیون فوتبال یاد شده که به معنای یک موسسه وابسته از نظر شخصیت حقوقی است. اما فیفا معتقد است فدراسیون فوتبال ایران باید یک شرکت مستقل باشد مانند تمامی شرکت‌هایی که ما می‌توانیم تاسیس و ثبت کنیم.
برای مثال در اسپانیا قانونی وجود دارد که در ماده اول آن ذکر شده که برای سازمان‌های ورزشی ساختار خاصی تعریف شده. آن‌ها بر اساس این ساختار، برای فدراسیون‌هایشان ویژگی‌های خاصی تعریف می‌کنند.
در کشور ما اما چنین چیزی وجود ندارد. یعنی یا باید فدراسیون‌ها دولتی باشند که فیفا با آن مخالف است، یا باید عمومی غیر دولتی باشند یا شرکت خصوصی.
در این بین اما یک نکته در بحث شرکت خصوصی و خصوصی شدن فدراسیون وجود دارد که مخالفان هم به آن استناد می‌کنند و نقد بجایی هم هست. اینکه اگر فدراسیون را به یک شرکت سهامی عام یا خاص تبدیل کنیم، باید بر اساس قانون سهامداران آن مشخص شوند که اگر روزی مثلا یکی از سهام‌داران فوت کند، ورثه آن شخص می‌توانند ادعای سهام داری کنند که با توجه به این نکته، مخالفان مدعی‌اند که نمی‌توان فدراسیون را به یک شرکت خصوصی تبدیل کرد و باید آن را به عنوان عمومی غیردولتی مدیریت کنیم.

اما فیفا با هرگونه نظارتی مخالف است. وقتی ما فدراسیون را عمومی غیر دولتی بنامیم، این فدراسیون شامل برخی نظارت‌ها می‌شود که دوباره مشکل‌ساز است.

از طرفی قانون ما این اجازه را نمی‌دهد که فدراسیون‌ها به موسسه عمومی غیر دولتی تبدیل شوند. در بند ۱۳ قانون «فهرست عناوین موسسات و شرکت‌های عمومی غیر دولتی» به فدراسیون‌های آماتوری جمهوری اسلامی ایران اشاره شده است.

در این مورد برخی می‌گویند چون فدراسیون ما نمی‌تواند درآمد زایی کند آماتور است در حالی که ما نمی‌توانیم چنین تفسیری داشته باشیم چون قانون گذار در هیچ جایی درباره فدراسیون آماتور یا حرفه‌ای توضیحی نداده. از آنجایی که فدراسیون فوتبال ما در عالی‌ترین سطح، یعنی جام جهانی شرکت می‌کند و در همایش‌های فیفا حضور دارد، کاملا فدراسیونی حرفه‌ای است هرچند ممکن است از نظر اقتصادی اوضاع خوبی نداشته باشد. بنابراین نمی‌توان گفت فدراسیون فوتبال یک موسسه عمومی غیردولتی است.

این مشکل باعث شده در ماده ۸۷ ذکر شود که فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران همچنان که در ماده یک اساسنامه پیش‌بینی شده باید اینگونه تعریف شود؛ موسسه مستقل غیرانتفاعی غیردولتی و دارای شخصیت حقوقی.
در بند ۲ هم نوشته شده که ماهیت حقوقی جدید باید به موجب بازنگری قانون ملی ورزش باشد که توسط دولت و مجلس ایران، با همکاری فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا صورت می‌گیرد. در واقع باید یک شخصیت مستقل برای فدراسیون تعریف شود که مشکلاتی که برای شرکت خصوصی ممکن است پیش بیاید را، نداشته باشد. مثلا اگر یک سهامدار فوت شد ورثه‌اش ادعای سهام نکنند.

از طرفی اگر فدراسیون فوتبال را به عنوان یک شخصیت حقوقی مستقل بشناسیم، اصلا نیازی به تصویب اساسنامه توسط دولت یا مجلس نیست. اساسنامه فدراسیون باید تحت نظارت و تایید فیفا باشد. چه مجلس آن را تغییر دهد یا نه، اصل بر دستور فیفاست چون وجه التزام آن بالاتر است.

با توجه به رویه فعلی باید دید فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش و جوانان کارهای لازم در جهت تصویب این قانون را انجام داده‌اند؟ آیا به سراغ قانون ملی ورزش رفته‌اند تا آن را اصلاح کنند یا خیر.

۲۵۷ ۲۵۱