وقتی ترس اجازه نداد دختر فوتسال ایران لژیونر شود!
فرزانه توسلی به عنوان دروازه‌بان چند سالی در فوتسال بانوان ایران یکه‌تازی کرد تا این‌که رقبای تازه نفس‌تر و جوان‌تری از راه رسیدند. اما توسلی که همواره جزو برترین دروازه‌بانان زن فوتسال جهان قرار داشت هنوز رقابت می‌کند و هنوز پا به توپ است. رویاهای او تمام‌ناشدنی است، حتی اگر کرونا نسخه فوتسال بانوان را حداقل برای یک سال گذشته پیچیده باشد. زمانی فوتسال زنان در ایران بازار خیلی گرمی داشت، از حضور در جام جهانی کوچک گرفته تا جام ملت‌های آسیا. اما اکنون همه چیز آرام است. شاید آرامشی قبل از طوفان.
*چه خبر از فوتسال بانوان؟
تقریبا دو سالی می‌شود که همه چیز روی هواست. برای فصل جدید هم هنوز با جایی قرارداد نبستم. فصل جدید هم کمتر از یک ماه دیگر آغاز می‌شود.
*در این مدت کم بالاخره چه کار می‌خواهید بکنید؟
پارسال عضو تیم سایپا بودم. به خاطر شرایط مالی از این تیم جدا شدم. واقعا نمی‌دانم این باشگاه در بخش زنان چطور می‌خواهد تیم‌داری کند. البته الان با یکی دو جا صحبت کرده‌ام و آماده هستم تا هر چه سریع‌تر تکلیفم را مشخص کنم.
*خیلی از بازیکنان فوتسال برای کسب درآمد بیشتر به لیگ برتر فوتبال زنان یا لیگ دسته یک می‌روند. تا به حال به انتقال به فوتبال فکر کرده‌ای؟
اصلا و ابدا. با این‌که سطح قراردادهای فوتبالی بهتر است و در این لیگ بهتر پول می‌دهند اما ترجیح می‌دهم برای همیشه در فوتسال بمانم. با این‌که فوتسال زنان قهرمان آسیا شده و بازیکنان تیم‌ملی فوتسال بانوان ایران از جمله خودم جزو بهترین بازیکنان جهان هستیم اما به ما پول کمتری نسبت به بازیکنان فوتبال می‌دهند. با این حال دلیلی نمی‌بینم به فوتبال بروم. فوتسال بهتر است.
*در سال‌های اخیر حسابی برایت رقیب پیدا شد. با این شرایط فکر می‌کنی تا چه زمانی در فوتسال دوام بیاوری؟
به نظر من سن چندان مهم نیست و آمادگی بدنی حرف اول را می‌زند. در ضمن عمر بازی دروازه‌بان‌ها بالاست. من تا زمانی که از لحاظ بدنی شرایطش را داشته باشم بازی می‌کنم و بعد از آن هم قطعا من را به عنوان سرمربی می‌بینید. این برنامه دقیق من است.
*مربیگری در کجا؟ باشگاهی یا تیم‌ملی؟
قطعا در وهله اول تیم ملی. دوست دارم سرمربی تیم‌ملی شوم البته هدف اصلی کمک به رشد فوتسال زنان ایران است. من بیست سالی می‌شود که فوتسال بازی می کنم و جزو قدیمی‌های این رشته محسوب می‌شوم. واقعا دوست دارم مربی شوم.
*در این سال‌ها فرصت‌هایی برای لژیونر شدن داشتی اما نرفتی. چرا؟
ببینید، مهم‌ترین پیشنهادی که برای بازی در خارج از کشور به من شد به چند سال پیش برمی‌گردد که سن و سال کمتری داشتم. برای من خیلی خیلی سخت بود که بخواهم بروم خارج از کشور به تنهایی زندگی کنم. آن پیشنهاد از لیگ فوتسال زنان اسپانیا بود. ترسیدم به اسپانیا بروم. آن پیشنهاد را اگر الان به من می‌دادند خیلی راحت و بی دردسر می‌رفتم اما آن زمان نمی‌توانستم قبول کنم.
*چند ماهی می‌شود که تیم جدید مدیریت و ریاست در فدراسیون فوتبال روی کار آمده است. چقدر در این چند ماه در فوتسال و فوتبال زنان تغییر حاصل شده است؟
هیچ. باز هم به ما ظلم می شود. فوتبالی ها کلی اردو و تورنمنت و برنامه دارند اما ما انگار نه انگار که وجود داریم. وضعیت تیم ملی فوتسال هم اصلا مشخص نیست. حتی سرمربی هم مشخص نشده است.
*با این شرایط خواسته شما چیست؟
تنها خواسته این است که تکلیف رده‌های ملی فوتسال را مشخص کنند. بالاخره بعد از این همه مدت باید اردویی ، برنامه‌ای چیزی داشته باشیم. یادش بخیر، زمانی مرتب به جام‌جهانی و جام ملت‌ها می‌رفتیم اما الان هیچ.
۲۵۸ ۲۵۱
