نگاه به شرق سیاستی ناپخته و نادرستی است

به گزارش خبرآنلاین، امیر پسنده پور به پرسشی درباره آینده روابط ایران با کشورهای افغانستان و پاکستان همزمان با تحولات امنیتی افغانستان و احتمال قدرت گیری گروه طالبان و چالش های پیش رو پاسخ داد و گفت: طالبان یک پدیده غیر قابل انکار است. گروهی که باور برخی تروریست بوده و به باور برخی دیگر جنبش اصیل منطقه ای بوده است. همانطورکه می دانیم طالبان پیشروی های زیادی را اخیرا داشته و ممکن است در آینده نه چندان دور بر کل افغانستان مسلط شود. نوع روابط ایران با افغانستان و مواجه با طالبان باید منطبق بر منافع ملی کشورمان باشد. به گونه ای که حوادث آینده خدشه ای در امنیت ایران وارد نکند و مرزهای ایران را تهدید نکند. از طرفی مردم افغانستان نیز نگاهی به حمایت ایران از دولت مرکزی این کشور دارند. به هر روی این چالش ها کار را دشوار می سازد به این دلیل که اولویت برای ایران تأمین منافع ملی و امنیت است. البته ایران می تواند نقش مهمی در ایجاد همگرایی بین همسایگان در مذاکرات بین الافغانی داشته باشد تا مذاکرات صلح بتواند احیا شود.

وی ادامه داد: یکی از مسائل مخرب در تحولات افغانستان نقش منفی زلمای خلیل زاد بود که به شکاف قومی در افغانستان دامن زد. بخشی از اعتماد به نفس طالبان به همین نقش مخرب و نادرست نماینده آمریکا باز می گردد. همانطور که می دانیم در افغانستان قدرت رابطه مستقیمی با قومیت ها دارد، ضمن اینکه به اشتباهات دولت افغانستان و اشرف غنی نیز باید اشاره کرد که با دولت موقت و انتقالی مخالفت کرد که نتیجه آن تحولات امروزی است. برای جمع بندی عرض کنم که ایران در احیای مذاکرات صلح در افغانستان می تواند نقشی مثبت و سازنده را بازی کند. تهران نیز در این باره می تواند کمی از خود گذشتگی نشان دهد و با بازگشت به این مسیر نقش مهمی در آینده افغانستان ایفا کند.

پسنده پور در پایان در خصوص سیاست نگاه به شرق گفت: معتقدم که سیاست نگاه به شرق سیاست ناپخته و نادرستی است. چرا که در حوزه روابط بین الملل در صورت عدم موازنه، منافعی در بر نخواهد داشت. همین کشور چین که ایران به آن به عنوان یک شریک راهبردی نگاه می کند، با ترک مخاصمه با آمریکا توانسته است به پیشرفت های بزرگ دست یابد و سیاست درهای اقتصاد باز را اجرایی کند. وقتی که پایه اکثر مبادلات جهانی بر مبنای دلار است قطعا نمی توان با تخاصم راه به جایی برد و کشور به توسعه نخواهد رسید. ما به یاد داریم که در همان زمان اوباما نیز بسیاری از شرکت های تجاری حاضر به همکاری با ایران نبودند چرا که خود را متعهد به آمریکا و وام های کلانی که از آمریکا گرفته بودند می دانستند. برجام چه حل شود و چه نشود سندی است برای حل مناقشه هسته ای. نه سند شفابخش اقتصادی خواهد بود و نه قرار است توسعه به کشور بیاورد. پیش زمینه ای است که در صورت به نتیجه رسیدن می تواند زمینه ساز گام هایی برای ترمیم روابط ایران با غرب شود.

مشروح گفتگو را در لینک زیر بخوانید:

اولویت‌های سیاست خارجی در وزارت امیرعبداللهیان چه باید باشد؟

۳۱۰۳۱۱