پاسخ ایران به ابراز نگرانی غرب: معطل دیگران نمی‌مانیم
به گزارش خبرآنلاین، کاظم غریب آبادی سفیر و نماینده دائم ایران نزد سازمان‌های بین‌المللی مستقر در وین درخصوص تولید سوخت سیلیساید و نامسموع دانستن مواضع برخی کشورها در این رابطه توضیحاتی را در گفت‌وگو با خبرنگاران ارائه داد. وی در این خصوص به هفت نکته اشاره کرد که در آن آمده است:
۱- سالانه بیش از هشتصدهزار نفر بیمار در ایران، از رادیوداروهای سازمان انرژی اتمی که توسط رآکتور تحقیقاتی تهران تولید می شوند، استفاده می کنند.
۲- سوخت رآکتور تهران از نوع سوخت عادی با غنای تا ۲۰ درصد می باشد. با ارتقای این سوخت از طریق تولید سوخت سیلیساید با غنای تا ۲۰ درصد، کمیت و کیفیت رادیوداروهای تولیدی به نحو چشمگیری ارتقا می یابد. در این فرایند، تولید فلز اورانیوم در یکی از مراحل میانی تولید سوخت سیلیساید، ضروری است.
۳- هرچند برابر برجام چنانچه ایران به دنبال شروع تحقیق و توسعه بر روی سوخت بر پایه فلز اورانیوم برای راکتور تحقیقاتی تهران در مقدار کم بعد از ۱۰ سال و قبل از ۱۵ سال باشد، باید برنامه خود را در کمیسیون مشترک ارایه و تصویب نماید؛ اما باید توجه داشت که جمهوری اسلامی ایران در گام پنجم کاهش تعهدات برجامی خود در دی ماه ۱۳۹۸ اعلام کرد که برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران دیگر با هیچ محدودیتی در حوزه عملیاتی مواجه نیست و من‌بعد، برنامه هسته‌ای ایران صرفاً بر اساس نیازهای فنی خود پیش خواهد رفت.
۴- درصورت اجرای برجام نیز حتی این محدودیت برجامی نمی تواند به این معنی باشد که چنانچه ایران به چنین سوختی نیاز داشت، دارندگان آن در سطح جهانی نیز نباید آن را در اختیار ایران قرار دهند.
۵- در مذاکرات اخیر احیای برجام نیز موضوع درخواست تضمین دریافت سوخت سیلیساید از سوی ایران طرح گردید، اما هیچ یک از کشورهای تولیدکننده این سوخت حاضر به ارائه یک تضمین قطعی در این خصوص نشدند. در همین راستا، گرچه در چند بند برجام به کمک به بهبود کیفیت رادیوداروهای تولیدی ایران از سوی سایر طرف ها اشاره شده است، ولی از اجرای این تعهد نیز سرباز زدند و در جهت صلح آمیزترین کاربرد هسته ای نیز گامی برنداشتند.
۶- از سوی دیگر، با پیشرفت های حاصله در حوزه هسته ای و با همت دانشمندان پرتلاش سازمان انرژی اتمی، ایران اکنون به فناوری تولید سوخت سیلیساید دست پیدا کرده است. کشورهای مدعی و به اصطلاح نگران بگویند در حالی که چنین سوختی را به ایران نمی دهند از یکسو، و ایران نیز فناوری تولید آن را کسب کرده و تعهد برجامی نیز ندارد از سوی دیگر، بر چه اساسی نباید به چنین اقدامی مبادرت ورزد؟!
۷- از اینرو، ابراز نگرانی مصنوعی درخصوص تولید مقادیر کمی فلز اورانیوم توسط ایران از سوی برخی طرف های برجام، به هیچ وجه مسموع نیست. جمهوری اسلامی ایران، بویژه در جایی که از دانش فنی مربوطه برخوردار است، بر اساس نیازهای فنی پیش خواهد رفت و خود را معطل دیگران نخواهد کرد.
۳۱۱۳۱۱